نمونه سوالات فصل 8 دین و زندگی دهم همراه با جواب تشریحی

عبادت و بندگی خدا و رسیدن به مقام قرب اوست.

هر کس هدف عبادت و بندگی خدا و رسیدن به مقام قرب او را دریابد و زندگی خود را در مسیر این هدف قرار دهد.

لازم است برنامه ریزي کنیم و قدم در راهی بگذاریم که پایان و سرانجامی زیبا داشته باشد و در راهی قرارنگیریم که خود را گرفتار آتش دوزخ کنیم.

1) تصمیم و عزم براي حرکت

   2) عهد بستن با خدا

   3) مراقبت

   4) محاسبه و ارزیابی

به معناي اراده و قصد است.

3لی

آسان تر

1- استواري بر هدف     

2- شکیبایی و تحمل سختی ها براي رسیدن به آن هدف.

آنان که عزم و اراده ضعیفی دارند، در برابر تُند باد حوادث تاب نمی آورند و مشکلات راه آنان را به عقب نشینی وادار می کند اما آنان که عزم قوي دارند، سرنوشت را به دست حوادث نمی سپارند و با قدرت به سوي هدف قدم بر می دارند. ( داستان زندگی پیامبران و بزرگان دین، گواه این مدعاست. )

کسی که راه سعادت را که همان بندگی خداست ، شناخته و می خواهد در این مسیر قدم بگذارد، با خداي خود پیمان می بندد که آنچه را خداوند براي رسیدن به این هدف مشخص کرده است، انجام دهد و خداوند را خشنود سازد. چقدر زیباست که خداوند،  راه سعادت ما را قرین رضایت خود ساخته است.

زمانی خدا از ما راضی و خشنود خواهد بود که ما در مسیر سعادت و خوشبختی خود گام برداریم؛ و زمانی از ما ناخشنود خواهد بود که به خود ظلم کنیم و در مسیر هلاکت خویش قدم برداریم.

اول: براي عهد بستن با خدا، بهترین زمان ها را انتخاب کنیم. بعد از نماز، شب هاي قدر و شب و یا روز جمعه زمان هاي خوبی براي عهد بستن با خدا هستند.

دوم: عهد و پیمان خود را در زمان هاي معینی، مانند آخر هر هفته، آخر ماه یا شب هاي قدر هر سال، تکرار کنیم تا استحکام بیشتر پیدا کند و به فراموشی سپرده نشود

رضایت خدا را در پی دارد همچنین، شکستن پیمان شرمندگی در مقابل او را به دنبال می آورد.

تا با عهد شکنی، آسیب نبیند.

مراقبت

باید مراقب باشد که کارهاي دیگر، او را به خود مشغول نکند و این تصمیم خود را فراموش نکند و نیز عواملی را که سبب سستی در اجراي این تصمیم می شود، از سر راه بردارد.

تا میزان موفّقیت و وفاداري به عهد، به دست آید و عوامل موفّقیت یا عدم آن، شناخته شود.

سپاس و شکرگزاري خداوند؛ زیرا می دانیم که او بهترین پشتیبان ما در انجام پیمان هاست

باید خود را سرزنش کنیم و مورد عتاب قرار دهیم و از خداوند طلب بخشش کنیم و با تصمیم قوي تر دوباره با خداوند عهد ببندیم و وارد عمل شویم. یادمان باشد که یک حسابرسی بزرگ در قیامت در پیش داریم و اگر خودمان در اینجا به حساب خود نرسیم، در قیامت به طور جدي اعمال ما را محاسبه خواهند کرد. پیامبراکرم(ص) فرمود: به حساب خود رسیدگی کنید، قبل از اینکه به حساب شما برسند

بهتر است هر شب کارهاي خود را ارزیابی کنیم و در پایان هفته نیز به حساب آن هفته، رسیدگی کنیم. همچنین، سالی یک بار برنامۀ سال خود را مرور کنیم

شب هاي قدر ماه مبارك رمضان است تا بتوانیم بر اساس آن، تصمیم هاي بهتري براي آینده بگیریم

کسی که از خود و عمل خود براي بعد از مرگ حساب بکشد.( یعنی، چون صبح تا شب به کار و زندگی پرداخت، در شب به خود برگردد و بگوید: اي نفس! امروز روزي که بر تو گذشت و دیگر باز نمی گردد، خدا درباره این روز از تو خواهد پرسید که آن را چگونه گذارندي و در آن چه کردي؟ آیا به یاد او و سپاس از او بودي؟ آیا گره از کار فروبستۀ مؤمنی گشودي؟ آیا گرد غم از چهره اي زدودي؟ و ...)

پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت ایشان (ع)

زیرا وجود این الگوها:

1) به ما ثابت می کند که این راه، موفقیت آمیز است.

2) می توان از تجربۀ آنان استفاده نمود و مانند آنان عمل کرد.

3) از همه مهم تر؛ اینکه، می توان از آنان کمک گرفت و به دنباله روي از آنان » سریع تر « به هدف رسید.

رسول خدا(ص) {قرآن کریم می فرماید: رسول خدا(ص)، براي شما نیکوترین اسوه است. }

اهل بیت خویش ؛ زیرا به عنوان انسان هایی برتر، مسیر زندگی خود را با موفقیت پیموده اند و پیروي از آنان موجب رستگاري و نجات انسان می شود.

اُسوه بودن آن بزرگان مربوط به اموري که به طور طبیعی و با تحولات صنعتی تغییر می کنند، نیست. وسایل حمل و نقل، وسایل خانه، امکانات شهري، شکل و جنس پارچه ها و لباس ها از این قبیل اند .اُسوه بودن در اموري است که همواره براي بشر خوب و با ارزش بوده اند و با گذشت زمان، حتّی درك بهتري ازآن ها نیز به دست آمده است.

سه قسمت

1) قسمتی براي عبادت.

2) قسمتی براي اهل خانه.

3) قسمتی براي رسیدگی به کارهاي شخصی. ( سپس آن قسمتی را که به خود اختصاص داده بود، میان خود و مردم تقسیم می کرد ومردم را به حضور می پذیرفت و به کارهایشان رسیدگی می کرد.

برنامه ریزي و تقسیم زمان ، درس و الگویی همیشگی است که از حدیث بالا به دست می آید

ما، ایشان را اُسوه کامل خود قرار می دهیم؛ چون می دانیم که هر کاري که انجام داده،درست بوده و مطابق دستور خداوند بوده است. اما اُسوه قرار دادن ایشان، به این معنا نیست که ما عین او باشیم و در همان حد عمل کنیم، بلکه بدین معناست که در حد توان از ایشان پیروي کنیم و خود را به راه و روش ایشان نزدیک تر کنیم.

زیرا موجودي مختار است، می تواند با انتخاب صحیح به هدف هاي خود برسد و می تواند با عدم استفاده از این نعمت الهی، زمان هرز رفته و تلف شده داشته باشد؛ در حالی که موجودات دیگر از این نعمت محروم اند.

یعنی می توان به راه او رفت و از ایشان تبعیت نمود.