گام به گام خاطره گویی صفحه 26 درس 2 از من تا خدا هفتم (تویی که می شناسی ام)

یادمه که یه بار خیلی دلم می‌خواست تو تیم بسکتبال مدرسه قبول بشم. کلی تمرین کرده بودم و وقتی نشد، حسابی توی ذوقم خورد. اما بعد از یه مدت، فهمیدم که این فرصت باعث شد روی درس‌هام بیشتر تمرکز کنم و تو مسابقات علمی مدرسه شرکت کنم، که برام کلی جایزه آورد و باعث شد دوستای جدیدی پیدا کنم.

یه بار دیگه هم بود که رفتم توی یه کلاس هنری که اصلاً علاقه‌ای بهش نداشتم. ولی چند ماه بعد، عاشق طراحی و نقاشی شدم و حالا یکی از سرگرمی‌های مورد علاقه‌ام شده.

این تجربه‌ها به من نشون دادن که همیشه اون چیزی که می‌خوایم بهترین نیست و گاهی چیزی که فکر می‌کنی بدترین اتفاقه، می‌تونه یه چیز خیلی خوب باشه. پس بهتره همیشه به آینده امیدوار باشیم و از هر فرصتی که زندگی بهمون می‌ده استفاده کنیم.

بچه‌ها، یادتون باشه که همه چیز یه دلیل داره و خدا همیشه بهترین رو برامون می‌خواد، حتی اگه ما اون لحظه نفهمیم.

یادمه یه بار خیلی دوست داشتم توی تیم فوتبال مدرسه بازی کنم. کلی تلاش کردم و تمرین کردم، ولی توی آزمونش قبول نشدم. اولش خیلی ناراحت شدم و فکر می‌کردم دنیا به آخر رسیده. اما بعد، به خاطر این که دیگه وقت آزاد داشتم، شروع کردم به یاد گرفتن موسیقی و نواختن گیتار. حالا موسیقی یکی از بزرگ‌ترین علاقه‌هام شده و کلی دوست جدید پیدا کردم که هم‌علاقه به موسیقی دارن.

یه بار دیگه هم بود که توی مسابقات ریاضی شرکت کردم و نتیجه خوبی نگرفتم. واقعاً ناامید شدم. ولی بعد فهمیدم که بهتره روی درسی تمرکز کنم که واقعاً توش استعداد دارم، مثل ادبیات. حالا یکی از بهترین‌های کلاس ادبیات هستم و از خوندن و نوشتن لذت می‌برم.

این تجربه‌ها به من یاد دادن که همیشه اون چیزی که ما می‌خوایم بهترین نیست و ممکنه چیزی که اولش ناخوشایند به نظر میاد، در نهایت برای ما خوب باشه. پس بهتره به خدا اعتماد کنیم و بدونیم که هر اتفاقی یه حکمتی داره.