گام به گام فعالیت (3) صفحه 36 درس 5 آمادگی دفاعی دهم (علوم و معارف دفاع مقدس)

با مراجعه به اسناد، مدارک، سایت ها و وبلاگ ها و نیز مصاحبه با رزمندگان دوران دفاع مقدس سایر آموزه ها و عبرت های آن دوران را فهرست کنید و به بحث بگذارید.

در قرن گذشته یعنی قرن بیستم و پس از جنگ‌های ویتنام، طولانی‌ترین تاریخ جنگ مربوط به دفاع مقدس جمهوری اسلامی‌ایران در برابر یورش ستمکارانه صدام بعثی و ارتشی بود که برخوردار از کمک‌های مستقیم تجهیزات و نیروهای انسانی همچنین غیر مستقیم مالی برخی کشورهای عرب ناجوانمرد منطقه و سایر کمک‌های اطلاعاتی و تسلیحاتی دول غربی و نیز، اتحاد جماهیر شوروی شده بود. دفاع مقدس از روز ۳۱ شهریور ماه ۱۳۵۹ با یورش ارتش عراق به مرزهای زمینی، هوایی و دریایی آغاز شد و با گذشت ۸ سال، پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ سازمان ملل متحد از سوی طرفین، بطور رسمی‌در ابتدای شهریور ماه ۱۳۶۷ پایان یافت.

بهروز پورسینا در روزنامه مردم سالاری نوشت: امام راحل در تاریخ ۵ مهر ۱۳۵۹، در پیامی‌به علما همچنین مشایخ اهل سنت در باره آماده‏‌سازی مردم براى نبرد، اینگونه فرمود: «…تلگرافات حضرات آقایان محترم واصل گردید. اظهار آمادگى و پشتیبانی‌هاى بی‌دریغى که از سوى تمام اقشار مختلف و بخصوص آقایان علماى اعلام- دامت برکاتهم- مى‏شود، پشتوانه عظیمى براى سربازان و مجاهدان عزیزى است که در سنگرهاى جنگ، عرصه را بر دشمنان اسلام تنگ کرده‏ اند و با رشادت‌هاى اعجاب‏ انگیز خود، تاریخ سربازان از جان گذشته صدر اسلام را مجسم ساخته‏ اند و پیروزى کامل را در تمام جبهه‏‌هاى جنگ، بر ضد دشمنان و ابرقدرت‌هاى شرق و غرب نوید مى‏دهند و این وحدت و انسجامى که امروز بین ملت دلیر و ارتش و سپاه شجاع دیده مى‏شود، در تاریخ ایران و جهان بى‏‌سابقه است». «حضرات آقایان؛ در هر نقطه که هستند مردم را براى جنگ و درگیرى با آمریکا و اذناب خونخوارش چون عراق آماده کنند که جنگ، جنگ است و عزت و شرف میهن و دین ما در گرو همین مبارزات است». تازیانه جنگ تحمیلی در شرایطی بر پیکر ایران اسلامی‌زخم نشاند که سخت‌ترین درگیریها با تحریک عوامل خارجی در مناطق مختلف کشور بخصوص در منطقه کردستان، کشور را در شرایط مدیریت بحران قرار داده بود و اگر نبود رهبری پیامبر گونه امام راحل و یکپارچگی قشرهای مختلف مردم در داشتن وحدت کلمه و اعتقاد راستین به حفظ نهال نوپای انقلاب اسلامی‌ایران، همه چیز گواه آن بود که در مدتی کوتاه، صدام عفلقی پیروز این جنگ ظالمانه می‌شد و دیگر معلوم نبود که چه بر سر ایران و ایرانی می‌آمد.

بر نعمت مقاومت و پایداری امام عظیم الشان در دفاع مقدس و تمامی‌جان برکفان نیروهای مسلح، جهادگران و بسیج بیست میلیونی مردمی‌و سایر اقشار این ملت بزرگ، باید همیشه و در همه حال، خداوند متعال را سپاس گفت و قدردان مقام امام راحل و اقشاری بود که سنگینی مقاومت جنگ را تا رسیدن به نقطه فتح بر دوش کشیدند و شاید حتی باید به کسانی که موافق فرهنگ دفاع مقدس نبودند اما سختی این دوران را پذیرا شدند نیز به دیده احترام نگریست؛ من لم یشکر المخلوق لم یشکرالخالق.

نقطه فتح ما در پذیرش قطعنامه ۵۹۸ بود که با یک دیپلماسی موفق، عراق بطور رسمی ‌متجاوز و آغاز گر جنگ معرفی شد و در عین حال، ذره‌ای از تمامیت ارضی کشور مورد خدشه قرار نگرفت. این نقطه فتح، کف مطالبات ایران اسلامی‌بود و با نقطه فتح مطلوب که تنبیه متجاوز یعنی صدام و حزب بعث عراق در کنار گرفتن انتقام خون شهدا و سایر آسیب‌دیدگان جنگ تحمیلی بود فاصله معناداری داشت. در همین راستا امام عزیزمان با نوشیدن جام زهر، غمی ‌جاودانه را بر دل عاشقان خمینی حک کردند؛ با اینحال وقتی تکلیف مدار باشیم، چه باک از این غمها که دلخوش به تحصیل رضای الهی هستیم. همین تکلیف مداری و راضی به رضای پروردگار بودن منجر به آن شد که تحولات پس از سال ۱۳۶۷، چنان تازیانه‌های تنبیه را بر پیکر متعدیان و جنگ افروزان نواخت و طومار صدام و حزب عفلقی را در هم پیچید که شاید چنین نتایجی را با ادامه جنگ و سقوط بغداد، بدست نمی‌آوردیم و این چیزی نبود جز استجابت دعایمان « اللهم ‌اشغل‌ الظالمین ‌بالظالمین».

عبرت‌های دفاع مقدس بسیار است که در راس آن، رسیدن به مرزهای انسان کامل و ایستادن در صف اولیاء خدا بوده است. عبرت‌های نظامی، سیاسی، اقتصادی، امنیتی در حوزه منطقه و بین‌الملل، عبرت‌های اجتماعی و در نهایت، عبرت‌های فرهنگی و هنری از دیگر عبرت‌های دفاع مقدس است. اگر نگارنده مترصد ورود به طرح متدولوژی و محتوای این سرفصل‌ها باشد به قول مولوی علیه الرحمه، یک دهان خواهم به پهنای فلک و مثنوی هفتاد من کاغذ شود. با اینحال، باید امیدوار بود که در یک فضای آزاد اندیشی، همه اقشار مختلف جامعه ترغیب شوند و اجازه یابند که بیش‌از اینها به عبرت‌های دفاع مقدس بپردازند و در این مسیر، به هیچوجه نباید از برخی انحرافات هراسید که بستر کار، آنچنان نورانی و پر برکت است که در مسیر زلال عبرت‌های دفاع مقدس، انحرافات احتمالی بخودی خود و بی هیچ دغدغه همانند کف روی آب، محو می‌شوند.

ظرفیت عبرت‌های دفاع مقدس در بخش فرهنگی و هنری با تاکید بر تولید فیلم، سریال، انیمیشن، محصولات رایانه ای، رمان و برنامه‌های نمایشی، بحر محیطی است که بسیار به آن کم پرداخته شده است. متاسفانه، وقتی صحبت از ساخت آثاری در این حوزه می‌شود، اذهان عمدتا بر روی تصویرگری از وقایع جنگ می‌شود که البته در این بخش هم پرداختن به ساخت کارهای ماندگار بسیار زیاد است اما سرفصلهای بسیاری نیز در این عرصه می‌باشد که هنوز، مهجور مانده است. بطور مثال، فقط پرداختن به مضامین انسانی در رزمندگان دفاع مقدس دارای چنان ظرفیت الگو‌سازی و تاثیر گذار را مبتنی بر حقایق جنگ دارد که بی تردید، آوازه ساخت آثار هنری برجسته و عمیق نه تنها در داخل که در میان سایر ملل، فرهنگ سازی خواهد کرد. بخاطر دارم که در خاطرات بستگان یکی از شهدای والامقام جنگ تحمیلی، بیان شد که این شهید عزیز در یکی از درگیری‌ها با گروههای ضد‌انقلاب اسیر و تحت سخت ترین شکنجه‌ها از سوی شکنجه گری بی دین قرار گرفت. پس از مدتی این شهید عزیز موفق به فرار از اسارت شد و در منطقه ای دیگر و در یک درگیری دیگر، مجروحی از دشمن اسیر او شد که او، همان شکنجه گرش بود. شهید والامقام ما خود نگهداری و تیمار اسیر مجروح را بر عهده گرفت و چنان ملاطفتی در مداوا و نگهداری از شکنجه گر خود به خرج داد که پس از بهبودی، این اسیر نه تنها یک متدین و مومن واقعی شد بلکه بطور داوطلبانه در رکاب این شهید عزیز به جنگ با دشمنان این ملت پرداخت که در مدت کوتاهی پس از شهادت شهید والامقام ما، خود به فیض شهادت رسید. براستی در کدام جنگی در جنگ‌های معاصر می‌توان چنین نمونه‌هایی از نمایش انسانیت را یافت و آن را به تصویر کشید.

امید که عطش نیاز به ارائه الگوهای والای انسانی و ایمانی، بیش از پیش از سرچشمه عبرت‌های دفاع مقدس سیراب شود.