bookmarksفصل 10 : زبان و ادبیات فارسی در سده های پنجم و ششم و ویژگی های سبکی آن
4 ماه قبل
0
ویژگی های شعر در نیمۀ دوم قرن پنجم و آغاز قرن ششم
شعر فارسی همچنان تحت تأثیر سبک دورۀ سامانی و غزنوی است. مثلا سخن شاعرانی چون ناصرخسرو یادآور سروده های شاعران قرن چهارم است
گروهی از شاعران این دوره ، در عین تقلید از شاعران پیشین، هریک ابتکارات و نوآوری هایی دارند که باعث تحول و دگرگونی در سبک سخن فارسی شد
ویژگی های شعر در نیمۀ دوم قرن ششم
علاقه مندی شاعران به سرودن غزل های لطیف و زیبا (مثل انوری و سنایی)
کارشاعران آذربایجان(خاقانی، نظامی و...) درشمال غرب ایران در ادب فارسی تازگی داشت و سبک شعر فارسی را از دیگر نواحی ایران متمایز ساختند
در حوزه ادبی فارس و نواحی مرکزی (عراق عجم) شاعران و نویسندگانی در اصفهان، همدان، ری و... ظهور کردند که در تجدید سبک بسیار تاثیرگذار بودند مثل جمال الدین عبدالرزاق اصفهانی
سبک شعر دراین دوره متحول و عمدتاً با شیوهی پیش ازآن، متمایز گردید و مقدمهی ظهور"سبک عراقی"شد
شعر از نظر سبک گویندگی و موضوع تنوع یافت و در شاخه هایی چون : مدح، هجو، طنز، وعظ و حکمت، داستان سرایی، تغزل و حماسه به کار گرفته شد.
بعضی شاعران از ادبیات عرب تأثیر پذیرفتند
برخی شاعران از مدح شاهان پرهیز می کردند مانند ناصرخسرو و بعداز او، سنایی
بسیاری از شاعران مثل عطّار و مولوی به پیروی از سنایی به تصوّف و عرفان روی آوردند
حکمت و دانش و اندیشه های دینی بر شعر این دوره تأثیری عمیق بخشید و جزیی از مضامین شعری شد.
بدبینی شاعران نسبت به دنیا و بریدن از آن، شکایت از روزگار، بیان ناخرسندی از اوضاع زمانهی خویش و طرح نابسامانی های اجتماعی از مضامین برجستهی شعر این دوره است.