در لغت به معنای «پوشیده سخن گفتن است»و در اصطلالح واژه ای(مثل چشم سفید)یا عبارتی (مثل پشت دست داغ کردن)است که: معنای ظاهری و نزدیک آن مورد نظر گوینده نیست، بلکه مفهوم دورآن مد نظر است.
کنایه هم گونه ای از مجاز است که بر بنیاد اصل مجاورت استوار است. همان طور که استعاره بر بنیاد مشابهت استوار بود. در کنایه هم معنای قاموسی و واژگانی عبارت (مورد نزدیک)و هم معنای مجازی(معنای دور)با هم به ذهن خواننده می آیند. اما خواست گوینده معنای دور است.
گونه ای از مجاز است چون فقط لفظ یا عبارت مورد نظر ما دومعنا دارد. یکی معنای حقیقی(نزدیک)یکی معنای مجازی(نانهاده، دور(
گونه ای از مجاز است چون فقط لفط یا عبارت مورد نظر ما دومعنا دارد. یکی معنای حقیقی(نزدیک)یکی معنای مجازی(نانهاده، دور(
تعریف استعاره یادتان است؟ نوعی مجاز که بر پایه مشابهت(شباهت تشبیه)استوار است
موارد1 ابتدای درس را به خاطر دارید؟ معنای حقیقی واژه ها و عبارت ها هم درست به نظر می آمد.
مثال
فرض کنید در وصف یک شخص بگوییم :فلانی «دست به جیب »است.
ممکن است یک نفر واقعا دست هایش در جیبش باشد اما منظور ما از گفتن این عبارت وقتی داریم کسی را وصف می کنیم معمولا بخشنده بودن آن فرد است .
مثال
فلانی در این معامله ضرر و تمام سرمایه را به باد داد.
ممکن است یک نفر واقعا پول هایش را در باد رها کند تا باد آنهارا ببرد!
با توجه به ضرر کردن او در معامله می فهمیم منظور از به باد دادن تلف کردن و از دست دادن سرمایه است.
تهیه کننده: سیده پروا ربیع زاده