۱- بررسی تاریخچه زمین
۲- اکتشاف ذخایر و منابع موجود در زمین
۳- پیشبینی حوادث آینده و …
در این روش سن واقعی نمونهها با استفاده از عناصر پرتوزا اندازهگیری میشود.
مدت زمان نیمه عمر × تعداد نیمه عمر = سن نمونه
مدت زمانی است که نیمی از یک عنصر پرتوزا به عنصر پایدار تبدیل میشود.
عناصر پرتوزا به طور مداوم، با سرعت ثابت در حال فروپاشی هستند و پس از فروپاشی به یک عنصر پایدار تبدیل میشوند.
برای تعیین سن نخستین سنگهای تشکیل شده در کرهٔ زمین از U۲۳۸ استفاده میشود، زیرا نیمه عمر آن طولانی است و سرعت تخریب آن اندک است.
برای تعیین سن فسیل ماموت و یا جمجمه بدن انسان از C۱۲ استفاده میشود، زیرا نیمه عمر کوتاهی (۵۷۳۰ سال) دارد و در بدن تمام موجودات وجود دارد. (باستان شناسی)
مثال ۱
از ایزوتوپ رادیواکتیو موجود در نمونه سنگی در حال حاضر 78 آن تخریب شده است. اگر نیمه عمر آن ۱۰۰۰ سال باشد، سن سنگ چقدر است؟
88−78=18
1→12→14→18 .سه نیم عمر از سن سنگ گذشته است
۳×۱۰۰۰=۳۰۰۰ سن سنگ (سال)
مثال ۲
اگر مقدار کربن ۱۴ باقی مانده در یک نمونهٔ استخوان قدیمی حدود 18 مقدار اولیهٔ آن باشد، سن استخوان را محاسبه کنید.
1→12→14→18 .سه نیم عمر از سن نمونه گذشته است
نیمه عمر کرین پرتوزا (رادیواکتیو) برابر ۵۷۳۰ سال است در نتیجه داریم: سال ۵۷۳۰×۳=۱۷۱۹۰