نظریهٔ مهبانگ
مجموعه ای از اجرام آسمانی که شامل کهکشانها، منظومهها، ستاره ها، سیارهها و… میباشد.
کیهان دائماً در حال گسترش است و کهکشانها در آن در حال دور شدن از یکدیگر میباشند.
ستاره_سیارات_فضای بین ستاره ای (اغلب گاز و گرد و غبار) .
عامل نگهدارنده اجزای کهکشانها در کنار یکدیگر؛ نیروی گرانش متقابل است.
۱-نواری مه مانند و کمنور است که شامل انبوهی از اجرام میباشد.
۲-یکی از بزرگ ترین کهکشانهای شناخته شده است.
۳-شکلی مارپیچی دارد.
۴-منظومه شمسی ما در لبه یکی از بازوهای آن قرار دارد.
خورشید، سیارات، سیارکها، قمرها و سایر اجسام سنگی.
حرکت ظاهری خورشید از شرق به غرب است. (موافق ساعت)
توسط بطلمیوس ارائه شد.
زمین در مرکز عالم قرار دارد (ثابت است) و ماه و خورشید و ۵ سیارهٔ شناخته شدهٔ آن زمان (عطارد، زهره، مریخ، مشتری و زحل)، به دور آن میچرخند.
مدار حرکت سیارات به دور زمین دایرهای شکل است.
جهت حرکت چرخش سیارات به دور زمین خلاف جهت حرکت عقربههای ساعت (پادساعتگرد) است.
ابوسعید سجزی، خواجه نصیر الدین طوسی
۱-مدارات دایرهای هستند.
۲-ماه نزدیک ترین جرم آسمانی به زمین و زحل دورترین سیاره نسبت به زمین است.
۳-مدار گردش خورشید به دور زمین بین مدار گردش زهره و مریخ قرار دارد.
توسط نیکلاس کوپرنیک مطرح شد.
زمین به همراه ماه و دیگر سیارات در مدارهایی دایره ای شکل به دور خورشید می گردد.
جهت چرخش سیارات به دور خورشید، خلاف جهت حرکت عقربههای ساعت (پاد ساعتگرد) است.
حرکت روزانه خورشید در آسمان، ظاهری است و نتیجه چرخش زمین به دور محور خود است.
۱-مدارات دایرهای هستند.
۲-عطارد نزدیک ترین سیاره به خورشید و زحل دورترین سیاره از خورشید است.
۳-مدار گردش زمین به دور خورشید بین مدار زهره و مریخ قرار دارد.