انجام اصلاحات از بالا به پایین با هدف پیشگیری از انقلاب های قهرآمیز بود، این سیاست با عنوان (اتحاد برای پیشرفت) در کشورهایی که در معرض خطر کمونیسم بودند اجرا شد.
اجرای این سیاست (اتحاد برای پیشرفت) درباره ایران از اهمیت خاصی برخوردار بود زیرا:
رژیم دست نشانده شاه وابسته و متحد آمریکا بود.
ایران به دلیل همسایگی ایران با اتحاد جماهیر شوروی
به دلیل موقعیت ممتاز جغرافیایی، سیاسی در وضعیتی حساس و تعیین کننده قرار داشت.
دولت آمریکا انجام اصلاحات اقتصادی و اجتماعی در ایران را ضروری می دانست زیرا:
کارشناسان مسائل ایران در وزارت امور خارجه به گزارش هایی از وضعیت فساد حکومت شاه و سرکوب مخالفان سیاسی رژیم پهلوی تهیه کردند که نشان می داد وجود یک سلسله اصلاحات اقتصادی – اجتماعی در ایران ضروری است.
صنایع و اقتصاد آمریکا و کشورهای غربی نیازمند بازارهای مصرف جدید بود و کشورهای خاورمیانه از جمله ایران به دلیل ساختار اقتصادی مبتنی بر رژیم ارباب – رعیتی امکان مصرف تولیدات جدید را نداشتند. به باور زمامداران آمریکایی، اصلاحات اقتصادی و اجتماعی می توانست ضمن جلوگیری از (انقلاب سرخ) و کاهش خطر کمونیسم زمینه ایجاد (انقلاب سفید) را فراهم آورد و از گسترش فعالیت های مردمی علیه حکومت های دیکتاتوری دست نشانده آمریکا جلوگیری کنند.