میان نعمت های الهی در آخرت و باید و نبایدهای دین (احکام) ارتباط و هماهنگی برقرار است.
دو نکته قبل از بیان هر احکام، ضروری دین
نصیحتگر حقیقی و واقعی مردم خداوند است.
خداوند به ضررهای یک عمل نگاه می کند نه به دوست داشتن یا نداشتن مردم.
«و بسا چیزی را خوش نمی دارید و آن برای شما خوب است و بسا چیزی را دوست می دارید و آن برای شما بد است و خدا می داند (عالم) و شما نمی دانید.»
مصلحت های واقعی و حقیقی مورد نظر خداوند است.
لزوم تبعیت از احکام الهی
هر قدر زندگی بشر پیچیده تر شود و نیازهای جدید پدید آید، فقها و مجتهدین می توانند احکام اسلامی متناسب با آن شرایط را استخراج کنند. (اجتهاد)
خداوند و پیامبر اکرم (ص) این دو عمل را حرام اعلام کردند.
«یَسئَلونَكَ عَنِ الخَمرِ وَ المَیسِرِ قُل فیهِما اِثمٌ کَبیرٌ وَ مَنافِعُ لِلنّاسِ وَ اِثمُهُما اَکبَرُ مِن نَفعِهِما»
از تو درباره شراب و قمار (شرط بندی) می پرسند بگو در آن دو گناهی بزرگ (کبیره) و منفعت های برای مردم است اما گناهشان بزرگتر از منفعتشان است.
با روی کار آمدن بنی امیه و بنی عباس، بار دیگر شراب و قمار در دربار آنها رواج پیدا کرد.
یک کار بیهوده است و پول و ثروت مردم را در مسیری که هیچ فایده ای برای جامعه ندارد به کار می گیرد.
میان برنده و بازنده کینه و دشمنی به وجود می آورد.
ارتباط جنسی خارج از چارچوب شرع
از نظر قرآن کریم از گناهان کبیره است. (وعده خدا در قرآن برای آنان دوزخ است.)
موقعیت خانواده متزلزل نشود.
سلامت جسمی و روحی انسان ها به خطر نیفتند.
«وَلا تَقرَبُوا الزِّنی اِنَّهو کانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبیلًا»
به زنا نزدیک نشوید قطعا آن عملی بسیار زشت و راهی ناپسند است.
در سه عرصه: