امروزه، مردم در همه جا به محصولات کشاورزی، موادّ اولیه و کالاهای صنعتی و همچنین به یکدیگر نیاز دارند و به همین دلیل، به هم وابسته اند.
استان گیلان شرایط آب و هوایی و خاک مناسب برای کشت خرما، پسته و زعفران را ندارد. به همین دلیل ساکنان این استان، این محصولات را از نواحی دیگر به محل زندگیشان وارد می کنند و می خرند.
اگر در یک ناحیه، محصولی بیش تر از نیاز مردم تولید شود، مقداری از آن محصول را برای فروش به جاهای دیگر می فرستند.
برای مثال در استان گیلان برنج و چای تولید می شود؛ در حالی که بیشتر نواحی کشور ما برای کشت این دو محصول شرایط مناسبی ندارد. بنابراین، چای و برنج گیلان به سایر نقاط کشور فرستاده می شوند و در آنجا به فروش می رسند.
استان گیلان محصولات چای، برنج و زیتون را به کشورهای دیگر صادر و نفت، اتومبیل، خرما و پسته را از کشورهای دیگر وارد می کنند.
به خرید و فروش کالا در داخل یک کشور یا با کشورهای دیگر، بازرگانی می گویند.
کالاهایی که در داخل یک ناحیه تولید شده اند و برای فروش به جاهای دیگر فرستاده می شوند. به این کار صادرات می گویند.
کالاهایی که در خارج از یک ناحیه تولید شده اند و برای فروش به آنجا وارد می شوند. به این کار واردات می گویند.