سلسله سلجوقیان را طُغرل تأسیس کرد.
سلجوقیان حکومتی قدرتمندی بود و قلمرو بسیار وسیعی داشتند.
در زمان سلطان ملکشاه سلجوقی، قلمرو سلجوقیان از شرق تا ماوراءالنّهر و از غرب تا دریای مدیترانه گسترش یافت.
پایتخت سلطان ملکشاه، شهر اصفهان بود.
برج طغرل از آثار تاریخی دوره سلجوقیان در شهر ری می باشد.
حاکمان ترک تبار از اقوام بیابان گرد بودند و از کشورداری اطّلاع چندانی نداشتند. به همین دلیل، آن ها وزیران باهوش و خردمند ایرانی را برای اداره سرزمین پهناور ایران انتخاب می کردند.
یکی از وزیران مشهور سلجوقیان، خواجه نظام الملک توسی بود.
خواجه نظام الملک خدمات زیادی در راه عمران و آبادانی ایران انجام داد.
در دوره حکومت های ترک تبار به ویژه سلجوقیان، زبان و ادب فارسی مورد توجّه قرار گرفت و در قلمرو پهناور آن ها رواج یافت.
از جمله مقرّر شد که نامه ها و فرمان های حکومتی به زبان فارسی نوشته شوند در حالی که قبل از آن، به زبان عربی نوشته می شدند.
در دوره سلجوقیان، به دستور خواجه نظام الملک مدارسی به نام» نظامیّه» در شهرهای بزرگ ساخته شد.
در دوره ی سلجوقیان، همچنین مساجد، برج ها، مناره ها و کاروانسراهای باشکوهی، بنا شدند.
کاروانسرای رباط قره عشق در خراسان شمالی از آثار دوره ی سلجوقیان است.
پس از مرگ سلطان ملکشاه سلجوقی، بین جانشینان او اختلاف افتاد و حکومت سلجوقی، ضعیف شد.
سرانجام یکی از فرمانروایان منطقه خوارزم، آخرین سلطان سلجوقیان را شکست داد و حکومت خوارزمشاهیان را تشکیل داد.