ضمیر کلمه ای است که به جای اسم در جمله میآید تا از تکرار آن جلوگیری کند. ضمیرها دو دسته هستند:
ضمايری هستند که به تنهايی و به صورت مستقل و جدا به کار می روند و به هیچ کلمه ای نمی چسبند. ضماير جدا عبارتند از:
مفرد |
جمع |
من |
ما |
تو |
شما |
او |
آن ها |
ضمايری هستند که مستقل و جدا نیستند و به واژه های ديگر می چسبند. ضمایر پیوسته عبارتند از:
مفرد |
جمع |
ــَـ م |
ــِـ مان |
ــَـ ت |
ــِـ تان |
ــَـ ش |
ــِـ شان |
به عنوان مثال:
من کتابم را خواندم. من ß ضمیر جدا ــَـ م ß ضمیر پیوسته
تو کتابت را خواندی. تو ß ضمیر جدا ــَـ ت ß ضمیر پیوسته
او کتابش را خواند. او ß ضمیر جدا ــَـ ش ß ضمیر پیوسته
ما کتابمان را خوانديم. ما ß ضمیر جدا ــِـ مان ß ضمیر پیوسته
شما کتابتان را خوانديد. شما ß ضمیر جدا ــِـ تان ß ضمیر پیوسته
آن ها کتابشان را خواندند. آن ها ß ضمیر جدا ــِـ شان ß ضمیر پیوسته
کلمه ای است که ضمیر به آن بر می گردد. مرجع ضمیر در واقع، صاحب ضمیر است.
مثال 1:
زهرا دختر خوبی است. او بسیار منظم است.
او: ضمیر جدا
چه کسی بسیار منظم است؟ زهرا؛ پس زهرا مرجع ضمیر است.
مثال 2:
معلم وارد کلاس شد و دفترش را روی میز گذاشت.
ــَـ ش:ضمیر پیوسته
چه کسی دفترش را روی میز گذاشت؟ معلم؛ پس معلم، مرجع ضمیر است.
مثال 3:
طاووس، پرنده ی زيبايی است و پرهايش رنگارنگ است.
ــَـ ش:ضمیر پیوسته
چه کسی پرهايش رنگارنگ است؟ طاووس؛ پس طاووس، مرجع ضمیر است.