روده باریک:

روده باریک دراز ترین بخش لوله ی گوارش است که طول آن تقریبا ۸ متر است و به ۲۵ سانتی متر ابتدای آن اثنی عشر یا دوازدهه می گویند. محل گوارش نهایی غذاها روده باریک است. بیشترین مقدار گوارش در آنجا صورت می گیرد؛ این کار با کمک آنزیم های متفاوتی انجام می شود که در روده باریک وجود دارند. این آنزیم ها بیشتر مواد مغذی را گوارش و در نتیجه تجزیه می کنند. این آنزیم های تجزیه کننده در پانکراس (لوزالمعده)، کبد (جگر) و غده های داخل روده باریک ساخته می شوند. بیشتر آنزیم های روده باریک در پانکراس ساخته می شوند و از طریق لوله ای وارد ابتدای روده باریک می شوند.

جذب مواد مغذی بوسیله بدن:

مولکول های مواد مغذی در روده باریک آنقدر کوچک شده اند که می توانند از غشای سلول ها عبور کنند. روده باریک تنها بخشی از لوله گوارش است که همه ی مواد مغذی از آن جذب و وارد خون می شوند.

پرز و ریز پرز: 

سطح داخلی روده را برجستگی هایی فراوان که کوچک و انگشت مانند هستند فرا گرفته است. این برجستگی ها را پرز می نامند. سلول های دیوارهای پرز ها نیز برجستگی های کوچکتری به نام ریز پرز دارند. اگر همه ی چین خوردگی های روده باریک باز شوند، سطحی در حدود ۲۰ فرش ۴×۳ را می پوشانند. این چین خوردگی ها (پرز و ریز پرزها) باعث می شوند سطح تماس غذا با روده باریک تا ۶۰۰ برابر افزایش یابد که این امر باعث افزایش جذب مواد در روده باریک (ورود مواد مغذی به رگ های پرزها) می گردد.

بیشترین مقدار جذب در روده باریک صورت می گیرد؛ زیرا در داخل پرز تعدادی رگ وجود دارد که غذاهای جذب شده وارد این رگ ها می شوند.

نکته:

1) عمل جذب [به مقدار بسیار اندکی] در دهان ، معده و روده بزرگ نیز انجام می شود.

2) موادی که در روده باریک گوارش نشده اند، وارد روده بزرگ می شوند.

3) بخشی از سبزی ها در روده باریک گوارش نمی شوند؛زیرا اکثر سبزی ها از کربوهیدرات سلولز ساخته شده اند. سلولز در دستگاه گوارش انسان، هضم (گوارش) نمی شود زیرا آنزیمی برای گوارش آن وجود ندارد.