در جواب ( هَلْ ، أ ) از نعم ( بله) لا (نه) استفاده می کنیم .
هَل هذا معلمٌ؟ أ هِی فی المدرسةِ؟
نعم هذا معلمٌ . نعم هِی فی المدرسة
ال هذا طالبٌ ال هِی فی البیتِ .
برای سوال درباره انسان بکار می رود.
اگربپرسیم اوکیست ؟
می گوییم:
منْ هُو؟ هُو طالبٌ.
منْ هِی ؟ هِی معلمة
درباره مالکیت سوال می کند.
. در جواب لِمَنْ از لِـ استفاده می کنیم
لِمَنْ هذا القلمُ ؟ لِعَلی
برای سوال درمورد غیر انسان بکار می رود.
ما بصورت ماذا ، ماهُو ، ماهِی ؟ نیز بکار می رود
ماذا فی الصُّورة ِ؟
ما هُو ؟
ما هو الموضوع؟
ما هِی ؟
ما هی الحقیقــة؟
(هُوَ ،هِی) بعد از ما معنی نمی شود به شرطی که بعد از هُوَ ، هِی کلمه یا عبارتی بیاید.
کلمه أیْن برای پرسش در مورد مکان بکار می رود .
در جواب أیْن از:
فوق : بالا عِند : نزد علی: برروی وراء : پشت سر
تحت : پایین حول :پیرامون هُنا:این جا علی الیسارِ:در چپ
أمام : مقابل بین : میان هُناک :آنجا علی الیمینِ:در راست
جنب : کنار فی: در توی خلف :پشت سر
استفاده می کنیم.
برای اینکه بپرسیم اهل کجایی؟ از ( مِنْ أیْن ؟ ) استفاده می کنیم . و به دو شکل جواب می دهیم
أنا مِنْ تبریز.
أنا تبریزیٌّ .
اصطالح علیک بِالصّبرِ : به دو صورت (برتو الزم است ، تو باید صبر کنی .) معنی می شود
کلمه پرسشی کمْ (چند(
درجواب ک مْ عدد می آید.
کمْ کتاباً فِی الْمحفظةِ؟ أربعةُ کُتُبٍ.
کم معلمةً فِی المدرسة؟ ثَالاثُ معلماتٍ .
واحد |
واحدة |
إثنان |
إثنتان |
ثالث |
ثلاثة |
أربع |
أربعة |
خَمس |
خَمسة |
سِتّ |
سِتّة |
سَبع |
سَبعة |
ثمانی |
ثمانیة |
تِسع |
تِسعة |
عشْر |
عشْرة |
أحدعشر |
إحدی عشرة |
إثنا عشَر |
إثنتا عشَرة |