همه جای ایران از نظر پستی و بلندی یکسان نیست، بخش هایی مرتفع و بلند و بخش هایی پست و هموار هستند.
کوه های آذربایجان در شمال غربی ایران، که قله های آتشفشانی سیلان و سهند در آن واقع اند.
کوه های خراسان که در شمال شرقی ایران قرار دارند.
رشته کوه البرز در شمال ایران که مانند دیواری دریای خزر را از قسمت های داخلی کشور جدا می کند. قله های دماوند( ۵۶۱۰ متر) علم کوه و توچال در این رشته کوه قرار دارند.
دامنه های شمالی رشته کوه البرز که رو به دریا است پر برف و باران و دامنه ها پوشیده از جنگل های انبوه است. به عکس، دامنه های جنوبی البرز كم رطوبت و فقط در فصل زمستان برف و باران دریافت می کنند و در نتیجه پوشش گیاهی کمتری دارند.
رشته کوه زاگرس در غرب ایران کشیده شده است و جهت آن (شمال غربی جنوب شرقی) است در دامنه های شمال غربی برف و باران فراوانی می بارد اما هر چه به سمت جنوب زاگرس پیش می رویم از میزان برف و باران کاسته می شود.
قله های بلند زاگرس اشترانکوه، زردکوه و دنا هستند.
نواحی پست و هموار ایران شامل دشت ها و جلگه ها است.
برخی از دشت ها به دلیل داشتن خاک مساعد و آب و هوای مناسب حاصلخيزند.
جلگه ها نیز زمین های حاصلخیز و مناسبی برای کشاورزی هستند.
همه ما در خانه بزرگتری به نام سیاره زمین زندگی می کنیم.
سیاره زمین قاره ها و اقیانوس های پهناوری دارد.
ایران در جنوب غربی قاره آسیا واقع است.