آتش از هر سو زبانه می کشد، ستمکاران مغرور مانند هیزم، آتش می گیرند و می سوزند. اینجا زندان آن هاست، جهنم فریادهای گوش خراش جهنمیان و صدای مهیب آتش، از فاصله های دور است که هر دلی را از ترس می لرزاند. ستمگرانی که در دنیا مؤمنان را آزار می دادند، اینجا به صورت های سیاه و زشت در میان آتش به دنبال آب و غذا می گردند. اما نه آبی است و نه غذایی.
این سرانجام کسانی است که به خدا و فرستادگانش ایمان نداشته و روز قیامت را انکار می کردند. ستمکارانی که مردم را اذیت می کردند و از هیچ گناهی روی نمی گردانند.
چون آنها در دنیا به خدا و فرستادگانش ایمان نداشته و مومنان را اذیت می کردند و از انجام هیچ گناهی روی گردان نبودند و برای آخرت خود هیچ توشه ایی آماده نکرده بودند.
این عذاب ها همان کارهای زشتی است که دوزخیان از دنیا برای خودشان پیش فرستادند. هریک از این زشتی ها به صورت عذابی دردناک در می آید و به نزد صاحبش باز می گردد؛ مثلا کسی که در دنیا همیشه با زبانش دیگران را آزار می دهد، همواره در محاصره مارها و عقرب های گزنده قرار دارد که خودش آن ها را به وجود آورده است.
پس باید گفت: جهنم را نیز خود جهنمیان با اعمال خود به وجود آورده است.