سلطان محمد خدابنده (الجایتو) جانشین غازان خان بود.
او به پیشنهاد وزیرش خواجه رشیدالدین فضل الله، پایتخت را به سلطانیه منتقل کرد و موجب آبادی آنجا شد.
اولجایتو در سلطانیه آرامگاهی برای خود بنا کرد که گنبد سلطانیه معروف است.
بناهای دوران ابوسعید آخرین ایلخان مغول:
گچبری و کاشی کاری های گنبدها و ایوان ها، حکایت از ذوق و نبوغ معماران ایرانی در آن زمان دارد.
شاهرخ پسر تیمور که تحت تأثیر فرهنگ و تمدن ایران قرار داشت، راه پدر را در جنگ و خونریزی ادامه نداد.
در زمان شاهرخ هرات به پایتختی تیموریان انتخاب و به یکی از بزرگترین و باشکوه ترین شهرهای ایران تبدیل شد.
همسر شاهرخ از زنان نیکوکار بود که به عمران و آبادی توجه داشت.
او بناهای متعددی در هرات و مشهد ساخت که مسجد گوهرشاد در جوار حرم حضرت امام رضا(ع) یکی از آنهاست.
هنر نگارگری (نقاشی) و خوشنویسی شکوفا شد و نگارگران و نقاشان آن زمان آثار هنری ارزشمندی از خود به جای گذاشتند.
یکی از نفیس ترین نسخه های این شاهنامه است که به سفارش بایسنقر میرزا، شاهزاده تیموری نگارگری و تذهیب شد.