نام سلول عصبی، نورون است.
نورون ها از نظر شكل, اندازه و ساختمان با یکدیگر متفاوتند اما همه آنها دارای جسم سلولی، دندریت و آکسون هستند.
به دندریت ها یا آکسون های بلند، تار عصبی گفته می شود.
مجموعه ای از تارها در کنار هم که توسط غلافی احاطه شده اند، عصب را تشکیل می دهند.
نوروگلی ها، سلول های پشتیبان دستگاه عصبی هستند که وظیفه حمایت از سلول های عصبی را بر عهده دارند و مواد غذایی مورد نیاز سلول های عصبی را فراهم می آورند.
پیام عصبی فقط در یک جهت یعنی از دندریت به جسم سلولی و از آن جا به انتهای آکسون هدایت می شود.
دندریت ها گیرنده نورون ها هستند و اطلاعات یا پیام ها را دریافت می کنند و به جسم سلولی می آورند. آکسون ها پیام عصبی را از جسم سلولی به بیرون انتقال می دهند.
عصب هایی که پیام را به مراکز عصبی می برند، عصب حسی نام دارند و به اعصابی که پیام را از مراکز عصبی به اندام های دیگر می برند، عصب حرکتی می گویند.
به محل نزدیک شدن رشته های عصبی سیناپس می گویند.
در محل سیناپس، سلول ها به هم متصل نیستند.
ارتباط آن ها از طریق آزاد شدن مواد شیمیایی خاص برقرار می شود.