در این درس با دو نوع فعل ماضی آشنا می شوید:
1) ماضی استمراری
2) ماضی مستمر (جاری)
به فعلی که در گذشته به تکرار انجام می شده است، ماضی استمراری می گويند. نشانۀ اين فعل، »می» است؛ مانند:
می نوشتم، می خواندی، می شنید، می رفتیم، می ساختید، می گرفتند.
می + بن ماضی + شناسه
«شناسه ها: ــَـ م، ی، ...، يم، يد، ــَـ ند»
مفرد |
جمع |
می + نوشت+ -َ م : می نوشتم |
می + رفت + يم : می رفتیم |
می + خواند + ی : می خواندی |
می + ساخت + يد : می ساختید |
می + شنید: می شنید |
می + گرفت + -َند : می گرفتند |
فعلی است که به جريان عملی در گذشته به همراه کاری ديگر، دلالت دارد. هرگاه فعل های کمکیِ «داشتم، داشتی، داشت، داشتیم، داشتید، داشتند» را به اول فعل ماضی استمراری اضافه کنیم، فعل ماضی مستمر به دست می آيد. به عنوان مثال:
داشتم می رفتم، داشتی می خواندی، داشت می نوشت، داشتیم می گفتیم، داشتید می شنیديد، داشتند می خوردند.
فعل کمکیِ «داشتم، داشتی، داشت، داشتیم، داشتید، داشتند» + ماضی استمراری «فعل مورد نظر »
مفرد |
جمع |
داشتم + می رفتم : داشتم می رفتم |
داشتیم + می گفتیم : داشتیم می گفتیم |
داشتی + می خواندی : داشتی می خواندی |
داشتید + می شنیديد : داشتید می شنیديد |
داشت + می نوشت : داشت می نوشت |
داشتند + می خوردند : داشتند می خوردند |