درسنامه کامل دین و زندگی (1) رشته انسانی فصل 4 پنجره ای به روشنایی

دقت در آیات مربوط به آفرینش انسان نشان می دهد که انسان دارای دو بعد جسمانی و روحانی است. بعد جسمانی مانند سایر اجسام و مواد دائم در حال تجزیه و تحلیل است و سرانجام فرسوده و متلاشی می شود. در مقابل بعد روحانی و غیر جسمانی ،انسان تجزیه و تحلیل ،نمی پذیرد متلاشی نمی شود و بعد از مرگ بدن باقی می ماند و آگاهی و حیات خود را از دست نمی دهد .

دو دیدگاه در مورد معاد:

1- اعتقاد به معاد

2- انکار معاد

پیامبران الهی و پیروان آنان مرگ را پایان بخش دفتر زندگی نمی پندارند؛ بلکه آن را غروبی برای جسم و تن انسان و طلوعی درخشان تر برای روح انسان می دانند یا پلی به حساب می آورند که آدمی را از یک مرحله هستی (دنیا) به هستی بالاتر (آخرت) منتقل می کند.

رسول خدا در این باره میفرماید:

برای نابودی و فنا خلق نشده اید بلکه برای بقا آفریده شده اید و با مرگ تنها از جهانی به جهان دیگر منتقل می شوید.

رسول خدا فرمود: آنان که فراوان به یاد مرگ اند و بهتر از دیگران خود را برای آماده کنند باهوش ترین مؤمنان هستند.

در این دیدگاه زندگی دنیوی همچون خوابی کوتاه و گذراست و زندگی حقیقی در جهان دیگر معنا می یابد.

۱- با این دیدگاه پنجرۀ امید و روشنایی به روی انسان باز می شود و شور و نشاط و انگیزه فعالیت و کار زندگی را فرا می گیرد.

وانسان می داندکه هیچ یک از کارهای نیک او در آن جهان بی پاداش نمی ماند. او با تلاش و توان بسیار در انجام کارهای نیک و خدمت به خلق خدا میکوشد و میداند که هرچه بیشتر در این راه گام بردارد آخرت او زیباتر خواهد بود.

۲- انسان دیگر ترسی از مرگ ندارد و همواره آماده فداکاری در راه خدا است.

خداپرستان حقیقی گرچه در دنیا زندگی میکنند و زیبا هم زندگی می کنند؛ اما به آن دل نمی سپرند؛ از این رو مرگ را ناگوار نم .یدانند آنان معتقدند که مرگ برای کسانی ناگوار و هولناک است که زندگی را محدود به دنیا می بینند یا با کوله باری از گناه با آن مواجه می شوند.

امام حسین خطاب به یاران خود نیز فرمود:

مرگ چیزی نیست مگر پلی که شما را از ساحل سختی ها به ساحل سعادت و کرامت و بهشت های پهناور و نعمت های جاوید عبور می دهد پس کدام یک از شما کراهت دارد که از زندان به قصر منتقل شود؟

گروهی وجود معاد را انکار می کنند و معتقدند با مرگ انسان و متلاشی شدن جسم او پرونده اعمال نیز بسته می شود.

در این دیدگاه مرگ پایان زندگی است و هر انسانی بعد از مدتی زندگی در دنیا دفتر عمرش بسته شده و رهسپار نیستی می شود.

از پیامدهای مهم این نگرش برای انسان این است که می کوشد راه فراموش کردن و غفلت از مرگ را پیش بگیرد و خود را به هرکاری سرگرم سازد تا آیندۀ تلخی را که در انتظار دارد، فراموش کند. روشن است که این شیوه عاقبتی جز فرو رفتن در گرداب آلودگی ها نخواهد داشت.

اما گروهی دیگر که نمی توانند فکر مرگ را از ذهن خود بیرون برانند همین زندگی چند روزه نیز برایشان بی ارزش می شود؛ در نتیجه به یأس و ناامیدی دچار می شوند و شادابی و نشاط زندگی را ازدست می دهند؛ از دیگران کناره می گیرند و به انواع بیماری های روحی دچار می شوند گاهی نیز برای تسکین خود و فرار از ناراحتی در راه هایی قدم می گذارند که روز به روز بر سرگردانی و یأس آنان می افزاید.