نمونه سوالات تستی فصل 8 فارسی دوازدهم همراه با جواب تشریحی

ناپایداری قدرت

بیگانه ستیزی

از جان گذشتگی عاشق

ناتوانی در سپاسگزاری از خداوند

سیصد تومان پول مجموعاً تهیه کرده بودم و این مخارج غریب ۶ ماه من بود.

گفتم حواله سیصد تومان برای تهران لازم دارم او گفت پول را بده خجالت دهاتی مانع شد بگویم شما که هستید ؟

از جانب او فاتحه‌ای برای این نویسنده بزرگ طلب کنم.

از بیم عقرب جراره دموکراسی قرن بیستم ناچار شده به مار غاشیه حکومت سرهنگ‌ها پناه ببرد.

(فرخنده پی: خوش قدم، نیک پی)

(چریغ آفتاب: طلوع آفتاب، سحر)

(غایت القصوى: حدنهایی چیزی، کمال مطلوب)

(عجین آمدن: آمیخته شدن، ترکیب شدن)

(اتراق: موقتاً در جایی اقامت گزیدن) (جراره: نوعی عقرب سرخ)

(تداعی: به خاطر آوردن) (باز بسته: مرتبط)

(رواق: بنایی با سقف گنبدی) (سوء هاضمه: دیرهضمى)

(طاق: سقف محدب) (مستعجل: شتابنده)

قريب، قریب، غریب، قریب

غریب، قریب، غریب، قریب

غریب، غریب، قریب، غریب

قریب، غریب، قریب، غریب

اطلس پوشان سرور و قصب بندان غرور بسیارند، اگر در میان هزار ملمع‌پوش یکی مرقع‌پوش باشد قریب و عجیب نباشد.

پس شبی از شبها که ادهم شب به سوار مخلخل بود و چشم ایام به مظلام مکحل، فلک ردای نیلی داشت و هوا تیلسان پیلی.

این غاشیه بر دوش نهادم و عاشق‌وار ندا در دادم که ما این كأس زهر نوشیدیم و این درع قهر و جامه صبر پوشیدیم. (كأس: جام)

قوای حاضمه را با اغذیه بی‌ترتیب و نامناسب ضایع ساخته و طعام را پس از گرسنگی‌های فوق‌الطاقه صرف نموده.

اعمی و بصیر – هبوط و صعود – سفر و حضر – قانع و طامع

عزل و نصب – جزر و مد – هزاهز و غریو – مضرات و منافع

ایجاز و اطناب – مدح و ذم – سلاست و رواني – ينبوع و چشمه

بدر و ختم – افراط و تفریط – انقباض و انبساط – ابطال و الغا

دو

دسته

لؤلؤ

منظوم

فرش خانۀ پدربزرگ من

فرش حرم امام رضا

این دو فرش دست‌باف

چهار تخته فرش ایرانی

هفت

هشت

نه

ده

آثار گران‌بهای آن مرد، علمای روحانی مشهد، خانواده بزرگ وی

تألیف آن کتب، رشتۀ ادبیات فارسی، مجموعۀ مقالات فرهنگی

استاد کرسی حافظ، نخستین دانش پژوه ادبی، چهار زمینۀ تألیف

پایان نامۀ دورۀ دکتری، مجموعه دروس حوزوی، درس مهم قران

چهار

پنج

شش

هفت

دستور زبان دورۀ دبیرستان بر مبنای نظریۀ ساخت‌گرایی نوشته می‌شود.

آموزش هم‌زمان سه زبان فارسی، عربی و انگلیسی طرح همۀ مسایل را آسان می‌سازد.

دستگاه‌هایی مثل ماشین تحریر و رایانه، فاصلۀ میان واژه‌ای را به طور دقیق مراعات می‌کنند.

انجام تمرین به یادگیری اساسی درس کمک می‌کند. شایسته است به تمرین زیاد دروس توجه شود.

باید که نشان در میخانه بپرسی

اسرار دل سوخته پیدا نتوان کرد

پیش تو حديث شب یلدا نتوان کرد

بی می، طلب آب رخ از ما نتوان کرد

زلف مشکین دوست، پرواز دو کبوتر

قصه شیرین زندگی، رخسار آتشین گل

اوج آسمان آبی، دیدن آخرین ماهتاب

فریاد عاشقان سوخته دل، برگ‌های زرد پاییز

خاکی است که رنگین شده از خون ضعیفان / این ملک که بغداد و ری‌اش نام نهادند

باخاک عجین آمد و از تاک عیان شد / خون دل شاهان که می‌اش نام نهادند

صد تیغ جفا بر سر و تن دید یکی چوب / تا شد تهی از خویش ونی‌اش نام نهادند

دل گرمی و دم سردی ما بود که گاهی / مردادمه و گاه دی‌اش نام نهادند

قلب را از صبغةاله رنگ ده / عشق را ناموس و نام و ننگ ده

طبع مسلم از محبت قاهر است / مسلم ار عاشق نباشد کافر است

در قبای خسروی درویش زی / دیده بیدار و خدا اندیش‌زی

قرب حق از هر عمل مقصود‌دار / تا ز تو گردد جلالش آشکار

دوام پرورش اندر کنار مادر دهر / طمع مکن که در او بوی مهربانی نیست

چه حاجت است عیان را به استماع بیان / که بی‌وفایی دور فلک نهانی نیست

دل ای رفیق در این کاروان سرای مبند / که خانه ساختن آیین کاروانی نیست

چو بت‌پرست به صورت چنان شدی مشغول / که دیگرت خبر از لذت معانی نیست

پیش صاحب‌نظران ملک سلیمان باد است / بلکه آن است سلیمان که ز ملک آزاد است

نه هر درخت تحمل کند جفای خزان / غلام همت سروم که این قدم دارد

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود / زهر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

زیر بارند درختان که تعلق دارند / ای خوشا سرو که از بار غم آزاد آمد

دل اندر سرای سپنجی مبند / بس ایمن مشو در سرای گزند 

پرهیز کن از کسی که نشناسد / دنیا و نعیم بی‌قوامش را

نخل نوخیز تو بهر بوستان دیگر است / ریشه محکم در زمین عاریت چندین مکن

دل در جهان مبند که این نونهال را / از بهر سرزمین دگر سبز کرده‌اند

دائم گل این بستان شاداب نمی‌ماند / دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

غافل مباش ار عاقلی دریاب اگر صاحب دلی / باشد که نتوان یافتن دیگر چنین ایام را

مجو برگ نشاط از عالم دل مردۀ امکان / که تاک این گلستان اشک خونین در گلو دارد

چندت نیاز و آز دواند به بر و بحر / دریاب وقت خویش که دریای گوهری

کشید از دامن معشوق دست از بیم رسوایی / همین تقصير بس تا دامن محشر زلیخا را

به پیچ‌و‌تاب شود منتهی کشاکش حرص / به گنج تا نرسیده است مار در گردست

پرده ناموس خود را می‌درد بیش از کسان / کوته اندیشی که چون عقرب علم از دم کند

در بلا بودن بود صائب به از بیم بلا / از هوا گیرد خموشی را چراغ صبحگاه