دولت انگلستان پس از جنگ جهانی اول یکی از سیاست هایی را در منطقه خاورمیانه دنبال می کرد ایجاد کمربند آهنین در برابر نفوذ شوروی بود.
تسلط بر منطقه حاس خاورمیانه و منابع نفت آن که اهمیت آن در جنگ جهانی اول مشخص شده بود سیاستی بود که دولت انگلستان پس از جنگ جهانی دوم دنبال می کرد.
دولت سید ضیاءالدین طباطبایی با مشکل تندروی های سید ضیاالدین و ظاهرسازی های او موجی از مخالفت برانگیخت مواجه بود.
به دلیل تثبیت منافع دائمی خود در ایران سیاست انگلستان پس از جنگ جهانی اول به سوی ایجاد حکومت مرکزی مقتدر در ایران متمایل شد.
به علت سرکوب نهضت های ضد استعماری در کشور سیاست انگلستان پس از جنگ جهانی دوم به سوی ایجاد حکومت مرکزی مقتدر در ایران متمایل شد.
در کودتای ۱۲۹۹بود که نیروهای کودتاچی بدون هیچ گونه مقاومت جدی، در سوم اسفند ماه، شبانه وارد تهران شدند و تمام مناطق حساس پایتخت را به اشغال خود درآوردند.
عاملی مثل جنب های ضد استعماری پس از جنگ جهانی اول ضرورت وجود یک حکومت مرکزی مقتدر وابسته را، برای انگلستان در ایران دو چندان می کرد.
عاملی مثل مخارج سنگین پلیس جنوب که از سوی انگلیسی ها اداره می شد و اهمیت روز افزون نفت پس از جنگ جهانی دوم ضرورت وجود یک حکومت مرکزی مقتدر وابسته را، برای انگلستان در ایران دو چندان می کرد.
چهره سیاسی ضیاالدین طباطبایی و چهره نظامی رضا خان میرپنج از عوامل داخلی کودتای ۱۲۹۹ بودند.
نیروهای روسیه، پس از این که ناحیه های جنوبی کشور خود را از عنصرهای مخالف پاک سازی کردند، در تعقیب گروه هایی از آنان، وارد شهرهای غربی ایران شدند.