نمونه سوالات تستی فصل 8 فارسی دهم همراه با جواب تشریحی

تأدیه - فروغ - ترمیم

تربیت - فارغ - مرام

مؤدّب - فارغ - ترمیم

آداب - فراغت - مرتّب

خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد  ...  بگذر ز عهد سست و سخن‌های سخت خویش

بترس سخت، ز سختی چو کار، آسان شد  ...  که چرخ زود کند سخت، کار آسان را

مجو درستی عهد از جهان سست نهاد  ...  که این عجوز عروس هزار داماد است

کنون به سختی و آسانی‌اش بباید ساخت  ...  که در طبیعت زنبور نوش باشد و نیش

روزی رسان، غوغا، بی‌نیاز، کشتارگاه

آفریننده، شلوغی، حریص، حمام

روزی‌دهنده، داد و فریاد، آزمند، رخت‌کن حمام

آفریدگار، جمعیت مردم، طمّاع، کشتارگاه

وسعتی نداشت که حال مرا مرمتی کند: فقر مالی

شوخ از خود باز کنیم: جدی بودن

دلاک و قیم درآمدند و خدمت کردند: احترام و بزرگداشت

اعرابی کرای شتر بر ما داشت: بدهکاری

هشت 

هفت

شش

پنج

قفل، مفتاح در بسته نگردد هرگز / لب خاموش تو مهر لب اظهار من است

هر چه دهد مشرقی صبح‌بام / مغربی شام ستاند به وام

نیست از خواری به عزت پله‌ای نزدیک‌تر / بنده تسلیم شو از چاه و زندان سر مپیچ

خاط خویش منه در گرو شادی و غم / تات بر دل غم و شادی همه یکسان گذرد

چنان که هستی برنشین و نزدیک من آی. (سواره سراغ من بیا)

قیاس کند که مرا اهلیت چیست؟ (بداند که من اهل کجا هستم؟)

از برهنگی و عاجزی به دیوانگان ماننده بودیم. (به دلیل بیماری ما را دیوانه می پنداشتند.)

نیکو خو، بهتر هزار بار از نیکو رو. (برتری سیرت بر صورت

شدم ز دست تو شیدای کوه و دشت و هنوز / نمی‌کنی به ترحّم نطاق سلسله سست

تا شدم حلقه به گوش در می‌خانه‌ی عشق / هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم

حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد / شادیت مبارک باد ای عاشق شیدایی

به وقت گل شدم از توبه‌ی شراب خجل / که کس مباد ز کردار ناصواب خجل

میل و رغبتی نداشت

فقیر بود و وضع مالی خوبی نداشت

فرصت و زمان کافی نداشت

نیازی نداشت

خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد  ...  بگذر ز عهد سست و سخن‌های سخت خویش

بترس سخت، ز سختی چو کار، آسان شد  ...  که چرخ زود کند سخت، کار آسان را

مجو درستی عهد از جهان سست نهاد  ...  که این عجوز عروس هزار داماد است

کنون به سختی و آسانی‌اش بباید ساخت  ...  که در طبیعت زنبور نوش باشد و نیش

از رنج و عذاب برهانیدم و حلالش کردم

از تمام بندرگاه‌هایش راندند.

دشنه‌ای در آوردم و سرش را از تن جدا کردم.

قهرمان کشور شد و همه تکریمش می‌کردند

خوار – خار

حَسَن – حُسن

روزگار – روزِگار

خلق

رحمت

ایت

دین

سودا

اعتقاد به تقدیر و سرنوشت

آشنایی ابوالفتح با شعر و ادب

شگفت‌زدگی از گردش روزگار

مقروض بودن ناصر خسرو

سنگک

عروسک 

خورجینک

پفک

چون آن دِرَمَک‌ها پیش او نهادم در ما نگریست

پرید از شاخَکی بر شاخساری

تا باشد که ما را دَمَکی زیادت‌ تر در گرمابه بگذارد.

از بهای آن درَمَکی چند، سیاه، در کاغذی کردم

مملکتی بهتر از این ساز کن / خوش‌تر ازین حجره دری باز کن

هر چه دهد مشرقی صبح بام / مغربی شام ستاند به وام

چنین است رسم سرای درشت / گهی پشت به زین و گهی زین به پشت

منزل فانیست قرار مبین / باد خزانیست بهارش مبین

نادره (بی‌مانند) – خاییدن (جویدن) – رمه (فراز)

تازی (عرب) – زنگاری (قدیمی) – حجب‌ (حیا)

نمط (نوع) – پیرایه (زیور) – شوخ (چرک)

تکریم (گرامی‌داشت) – لاجرم (بی‌گناه) – یله (رها)

وسعتی نداشت که حال مرا مرمتی کند: فقر مالی

شوخ از خود باز کنیم: جدی بودن

دلاک و قیم درآمدند و خدمت کردند: احترام و بزرگداشت

اعرابی کرای شتر بر ما داشت: بدهکاری

چنین است رسم سرای کهن  /  سرش هیچ پیدا نبینی زِ بن

دیروز چنان بُدی که کس چون تو نبود  /  امروز چنان شدی که کس چون تو مباد

چه جویی همی زین سرای سپنج  /  کز آغاز رنجست و فرجام رنج

اگر دانی که دنیا غم نیرزد  /  به روی دوستان خوش باش و خرم

در حال سی دینار فرستاد که این را بهای تن جامه بدهید. از آن، دو دست جامۀ نیکو ساختیم

به شدتی که از روزگار پیش آید، نباید نالید و از فضل و رحمت کردگار ناامید نباید شد.

آنچه آن اعرابی کرای شتر بر ما داشت، به سی دینار، هم این وزیر بفرمود تا بدو دادند و مرا از آن رنج آزاد کردند

به تعجب در کار دنیا می‌نگریستیم و مُکاری از ما سی دینار مغربی می‌خواست و هیچ چاره ندانستیم