گام به گام اَلتَّمرينُ السّادِسُ صفحه 61 درس 4 عربی (2) (آدابُ الکْلَامِ)

عَیِّن البَیتَ الفارسیّ الّذی یَرتَبطُ بِالآیَةِ اَوِ الحَدیثِ فِی المَعنی.

1- «وَ لا تَنابَزوا بِالاَلقابِ»    اَلحُجُرات : 11

2- عَوَّد لِسانَکَ لینَ الکَلام.    الاِمامُ عَلیُّ (ع)

3- فَکِّر ثُمَّ تَسلَم مِنَ الزَّلَلِ.    الاِمامُ عَلیُّ (ع)

4- اَکبَرُ العَیبِ اَنّ تَعیبَ ما فیکَ مِثلُهُ.    الاِمامُ عَلیُّ (ع)

5- تَکَلَّموا تُعرَفوا. فَاِنَّ المَرءَ مَخبوءٌ تَحتَ لِسانِهِ.   الاِمامُ عَلیُّ (ع)

الف) تا مرد سخن نگفته باشد              عیب و هنرش نهفته باشد       (مولوی)

ب) سخن کان از سر اندیشه ناید          نوشتن را و گفتن را نشاید      (نظامی گنجه ای)

ج) به شیرین زبانی و لطف و خوشی     توانی که پیلی به مویی کَشی     (سعدی شیرازی)

د) خلائق را به القابی که زشت است      نخواند هر که او نیکو سرشت است     (مهدی الهی قمشه ای)

هـ) آن کس که به عیب خلق پرداخته است        زان است که عیب خویش نشناخته است   (امثال و حکم دهخدا)

بیت فارسی ای که از لحاظ معنایی با آیه یا حدیث مرتبط است، انتخاب کنید.

1- «وَ لا تَنابَزوا بِالاَلقابِ»: با القاب (زشت و ناپسند) همدیگر را یاد نکنید.

د) خلائق را به القابی که زشت است      نخواند هر که او نیکو سرشت است.

2- عَوَّد لِسانَکَ لینَ الکَلام : زبان خود را به نرمگويى و سلام كردن عادت یده.

ج) به شیرین زبانی و لطف و خوشی     توانی که پیلی به مویی کَشی

3- فَکِّر ثُمَّ تَسلَم مِنَ الزَّلَلِ : فکر کن، سپس سخن بگو تا از لغزش در امان بمانی.

ب) سخن کان از سر اندیشه ناید          نوشتن را و گفتن را نشاید

4- اَکبَرُ العَیبِ اَنّ تَعیبَ ما فیکَ مِثلُهُ : بزرگترين عيب آن بود كه چيزى را زشت انگارى كه خود به همانند آن گرفتارى.

د) خلائق را به القابی که زشت است      نخواند هر که او نیکو سرشت است

5- تَکَلَّموا تُعرَفوا. فَاِنَّ المَرءَ مَخبوءٌ تَحتَ لِسانِهِ : سخن بگویید تا شناخته شوید؛ زیرا انسان زیر زبانش پنهان است.

الف) تا مرد سخن نگفته باشد              عیب و هنرش نهفته باشد