گام به گام تدبر صفحه 34 درس 3 دین و زندگی (3) رشته انسانی (توحید و سبک زندگی)

با توجه به آیه زیر به سوالات پاسخ دهید:

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَىٰ حَرْفٍ     از مردم کسى هست که خدا را بر یک جانب

                                                       و کنارهاى ]تنها به زبان و هنگام وسعت و

                                                       آسودگى[ عبادت و بندگى می کند،

فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ                     پس اگر خیری به او رسد، دلش به آن آرام می گیرد

وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَىٰ وَجْهِهِ        و اگر بالیی به او رسد، از خدا رویگردان می شود.

خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ                             او در دنیا و آخرت، ]هر دو[، زیان می بیند.

ذَٰلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ                    این همان زیان آشکار است.

1- پرستشی که از روی ایمان باشد با پرستشی که از روی تردید باشد چه تفاوتی دارد؟

2- چرا برخی انسان ها در برابر هر خیر و شری که به آنها می رسد دو روش متفاوت پیش می گیرند؟

علامه طباطبائی در ذیل این آیه می فرماید: عبادت و بندگی این گونه افراد در صورتی است که پرستش خدا خیر دنیا برایشان داشته باشد و معلوم است که لازمه این طور پرستش این است که دین را برای دنیا استخدام کنند اگر سود مادی داشت پرستش خدا را استمرار می دهند و بدان دل می بندند اما اگر دچار فتنه و امتحان شوند از دین روی بر می گردانند.

هم چنین این فرمایش امام حسین علیه السلام که می فرمایند: النّاسُ عَبیدُ الدُّنیا، الدیّنُ لَعِقٌ عَلَی السِنَتِهِم، یَحوطونَهُ ما دَرَّت مَعایِشُهُم، فَإذا مَحَصّوا بِالبَلاءِ قَلِّ الدَّیّانونَ.

می تواند ما را در تبیین مفهوم و من الناس یعبد الله علی حرف توانمد تر کند. با توجه به این نکته پاسخ تفضیلی سوالات به شرح زیر خواهد بود:

1- پرستشی که از روی ایمان باشد، پرستشی ثابت و پایدار است یعنی فرد در هر شرایط چه در خوشی و چه در راحتی، چه در تنگنا و چه در آسایش، دست از پرستش خدا بر نمی دارد اما پرستشی که از روی تردید باشد مقطعی و سطحی است و حوادث تلخ و شیرین آن را تغییر می دهد. یعنی وقتی خیری به فرد می رسد خدا را عبادت و بندگی می کند و هنگامی که سختی و شری به وی می رسد، از خدا رویگردان می شود.

2- این به ایمان انسان بر می گردد. کسی که خدا را با جان و دل نپذیرفته و ایمان به خدا در متن زندگی اش قرار نداشته باشد، بسته به شرایط خدا را می پرستد. این افراد همانند کسانی هستند که در لبه چیزی قرار گرفته اند که در آن چیز مستقر و پابرجا نیستند و با تکان مختصری از مسیر خارج می شوند.

اما انسان مومن چون دل به خدا سپرده و تابع فرمان های اوست، در هر شرایطی دست از پرستش خدا بر نمی دارد. زیرا می داند، این جهان تحت تدبیر خداوند حکیم است و هیچ حادثه ای در جهان بی حکمت نیست.