از نظر ادبی شیوه هاي گوناگونی براي آفرینش تخیل و بیان معنا وجود دارد که مهم ترین آنها چهار آرایه تشبیه، مجاز، استعاره و کنایه هستند و هر چهار آرایه در حوزه علم بیان بررسی می کنند.
شاعران و نویسندگان معانی ذهنی خود را با استفاده از آرایه هاي لفظی و معنوي و عناصر علم بیان به دیگران منتقل می کنند و کلام ساده و عادي را به سخنی ادبی و هنري تبدیل می کنند. مثال:
شاعر جمله «عادي کودک می گرید» را به شکل زیر ادبی می کند:
الف- اشک مانند باران از گونه کودک می چکید.( زبان ادبی) مشبه ادات مشبه به وجه شبه تشبیه: مانند کردن چیزي به چیز دیگر و چهارپایه دارد:
پایه هاي اصلی تشبیه« مشبه و مشبه به» است که « طرفین تشبیه» نامیده می شوند.از میان چهار رکن تشبیه ذکر مشبه و مشبه به ضروري است؛ اما وجه شبه و ادات را می توان حذف کرد. براي فهم یک تشبیه باید به سراغ « مشبه به» رفت زیرا مهم ترین پایه تشبیه است و وجه شبه از آن استنباط می شود آنچه موجب زیبایی تشبیه می شود وجه شباهتی است که شاعر و نویسنده به آن دست یافته است.
تهیه کننده: زبیا ناصرزاده