شاعر میتواند در میان مصراع به جای دو هجای کوتاه کنار هم یک هجای بلند بیاورد اما عکس آن صادق نیست.
یعنی به جای «UU -» (فعلن) میتواند (--) (فع لن) بیاورد.
این اختیار شاعری در دو هجای ماقبل آخر بسیار رایج است.
در صورت استفاده شاعر از ،ابدال ،اصل دو هجای کوتاه است به بیان دیگر برای نامگذاری وزن ،بیت دو هجای کوتاه معیار تعیین وزن شعر خواهد بود.
مثال
چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست سخن شناس نه ای جان من خطا این جاست
شاعر می تواند بنا به ضرورت ،وزن یک هجای بلند و یک هجای کوتاه کنار هم را جابه جا کند و به جای یک هجای کوتاه و یک بلند (-) یک هجای بلند و یک کوتاه (U) بیاورد یا برعکس.
کاربرد این قابلیت وزنی بسیار کم است و تنها در مفتعلن (-UU-) و مفاعلن (U-U-) رخ میدهد.
مثال
کیسه هنوز فربه است با تو از آن قوی دلم چاره چه خاقانی ،اگر کیسه رسد به لاغری