بررسی و مطالعه پدیده های انسانی و اجتماعی ، بدون توجه به عمق آن ها به نتیجه گیری اشتباه منجر شد. سه پدیده انسانی و اجتماعی ( شهادت طلبی ، فدا کردن جان برای وطن و خودکشی ) که با وجود شباهت ، در عمق با هم متفاوت هستند.
در طول هشت سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ، صدها هزار نفر از رزمندگان ایرانی ، جان خود را از دست دادند. بسیاری از این شهیدان ، در سنین جوانی و نوجوانی ، در شیرین ترین دوران عمر خود به شهادت رسیدند.
روایت ها و مستندهای به جامانده از آن دوران ، از آرزو و رقابت تنگاتنگ رزمندگان برای شهادت حکایت دارند. بسیاری از بازماندگان این دوران ، زنده ماندن خود و جاماندن از قافله همرزمان شهیدشان را خسرانی بزرگ می دانند.
در همه جنگ ها ، همیشه سربازانی بوده اند که با آگاهی کامل از احتمال کشته شدن ، پا به میدان جنگ گذاشته اند. این سربازان قطعا انگیزه های مهمی ( مانند دفاع از وطن و پیروزی بر دشمن ) داشته اند. اما شاید نتوان سربازانی را یافت که جان باختن در راهی که برگزیده اند را بخشی از کمال خود بدانند و آرزو کنند. ( خلبان های ژاپنی که هواپیماهای خود را به ناوهای دشمن می کوبیدند )
خود کشی یک کنش غیر عادی است که از گرایش به مردن به جای زنده ماندن حکایت دارد؛ گرایشی که برخالف طبیعت و سرشت انسان است.
تهیه کننده: امین امینی زاده