تعاریف مختلف سلامت

لغتنامه دهخدا : سلامت = بی عیب شدن

فرهنگ فارسی معین : سلامت = رهایی یافتن

بقراط: سلامت عبارت است از تعادل بین اخلاط چهارگانه : صفرا، سودا، بلغم، خون.

ابن سینا : سلامت سِرش و حالتی است که در آن اعمال بدن به درستی سر می زند، سلامت نقطه مقابل بیماری نیست.

دانشمندان طب سنتی به پیروی از بقراط : سلامت ناشی از تعادل میان اخلاط چهارگانه؛ سردی،گرمی، خشکی، تَری می باشد.

سازمان بهداشت  (WHO=World Health Organization ) : سلامت فقط نداشتن بیماری و نقص عضو نیست، بلکه برخورداری از تأمین رفاه جسمی، روانی و اجتماعی است.
در ادامه می خواهیم دیدگاه اسلام را درباره ((سلامت)) مورد بررسی قرار دهیم، اما قبل از آن  توضیحاتی ضروری می باشد .

در فرهنگ متعالی اسلام ((سلامت )) به عنوان یک ارزش مطرح شده و با تعییرات لطیفی همچون برترین نعمت ها، حَسَنه دنیا،نعمتی که انسان از شکر آن عاجز است و ده ها عنوان دیگر، توصیف شده و اهمیّت آن گوشزد شده است.
 با توجه به دیدگاه اسلام، تعریف سازمان بهداشت جهانی از ((سلامت)) کامل نیست،زیرا از یک جنبه بسیار مهم در تعریف سلامت غفلت شده و آن جنبه معنوی است.

در اسلام، انسان موجودی است که هم جسم دارد و هم روح، و این دو با هم در ارتباط هستند و از هم تاثیر می پذیرند، همچنین بدن انسان هدیه و امانت الهی برای تکامل روح به حساب می آید.
حضرت علی در حکمت 388 نهج البلاغه می فرماید :((بدانید یکی از بلاها تهی دستی است و سخت تر از آن بیماری تن است و سخت تر از آن بیماری دل است. بدانید یکی از نعمت ها ثروت و بهتر از آن سلامت بدن است و بهتر از آن تقوای دل است.))

بر اساس این توضیحات، در قسمت بعد تعریف جامعی از ((سلامت)) که همان تعریف از دیدگاه اسلام می باشد ارائه می شود.

سلامت کیفیتی از زندگی است که در آن فرد از 4 بُعد سلامت یعنی؛ سلامت جسمی، سلامتی روانی– عاطفی، سلامت خانوادگی – اجتماعی و سلامت معنوی برخوردار است.

در این تعریف، سلامت گستره وسیعی دارد، امری پویا و فرایندی دائما در حال دگرگونی است که روز به روز بر دامنه مفهومی آن افزوده می شود.