ایران سرزمینی است که بیش از هفت هزار سال قدمت دارد. پیش از اسلام اقوام مختلف ایرانی با آنکه هویت های قومی متفاوتی داشتند در عقاید و ارزشهای زرتشتی مشترک بودند و بر این اساس هویت فرهنگی واحدی پیدا کرده بودند.
فارسی دری از دیرباز به عنوان زبان رسمی مشترک اقوام مختلفی بود. این زبان به دلیل مشارکت فعال ایرانیان از محدوده زبان سیاسی مشترک اقوام ایرانی فراتر رفت و مرزهای امپراتوری های «گورکانی» و «عثمانی» را در نوردید و در مناطق مختلف جهان اسلام از هندوستان و تبت تا آسیای صغیر و شبه جزیره بالکان گسترش یافت.
«فردوسی»، «مولوی»، «سعدی» و «حافظ» و دیگر حکیمان ایرانی خدمات بی نظیری در ادبیات پارسی انجام دادند.