متن «حکایت: نام خوش بو» و معنی متن:

حکایت

نام خوش بو

• نوع نثر: ساده و  روان
• برگرفته از کتاب: رسالۀ قشیریه
• نام نویسنده: ابوالقاسم قشیری

يکی از عارفان روزی در راه، کاغذی ديد که نام مبارک پروردگار (بسم الله) برآن نوشته شده بود و مردم پای بر آن می نهادند و می گذشتند.

روزی يکی از خداشناسان در راهی کاغذی ديد که نام بابرکت خداوند بر روی آن نوشته شده بود و مردم بر روی آن پا می گذاشتند و عبور می کردند.

ايستاد و کاغذ را برگرفت و آن کاغذ را معطّر گرداند و اندر شکاف ديوار نهاد تا از آسیب پای رهگذران در امان باشد.

ايستاد و کاغذ را بلند کرد و آن را خوش بو کرد و در شکاف ديواری گذاشت تا رهگذران بر روی آن پا نگذارند.

مدت ها گذشت. شبی به خواب ديد که ندايی به او می گويد: «ای دوست نام من خوش بو کردی و مرا بزرگ داشتی و حرمت نهادی .ما نیز نام تو معطر گردانیم، در دنیا و آخرت تو را بزرگ و گرامی خواهیم داشت.»

مدت ها گذشت. شبی در خواب ديد که صدايی به او می گويد: ای دوست من! بخاطر اينکه به من احترام گذاشتی و نام من را خوش بو کردی من هم نام تو را خوش بو می کنم و تو را در دنیا و آخرت بزرگ و عزيز خواهم کرد.

تاکید حکایت بر احترام به نام های پروردگار بزرگ است.

رساله قشیریه:

رساله قشیریه یا الرسالة القشيرية مجموعه نامه ها و پیام هایی است به زبان عربی که زین الاسلام ابوالقاسم عبدالكريم بن هوازن قشیری آن را به صوفیان و شاگردان خود می فرستاده. شروع تهیه آن در سال ۴۳۷ هجری و پایان آن به سال ۴۳۸ بوده و علت نوشتن و ارسال آنها را ظهور فساد در طریقت و انحراف صوفی-نمایان ذکر نموده است.

کتاب شامل دو فصل و پنجاه و چهار باب است. فصل اول به بیان عقاید صوفیان و فصل دوم خلاصه ای از فصل اول است. پس از این دو فصل، بابی در شرح احوال مشایخ صوفیه و باب دیگر شرح اصطلاحات و تعبیرات آنان است. ابواب دیگر ذکر حالات و مقامات و آداب و اخلاق مشایخ را بیان می کند.

علاوه بر اینکه خواندن رساله در میان صوفيان رواج داشته، مطالب و ابواب آن در معاصران قشیری و متاخران وی تأثير عميق داشته است. علی بن عثمان مرى از هم عصران وی در نوشتن کشف المحجوب از مطالب رساله سود برده است. همچنین ردپای مطالب رساله در تذكرة الاولياء شيخ عطار و آثار مولانا جلال الدين مشهود است.