حمد به معنای ستایش و تسبیح به معنی پاک و منزّه دانستن است.
وقتی می گوییم خدایا تو پروردگار جهانی، تو رحمان و رحیمی، تو بخشنده و مهربانی، در واقع او را ستوده ایم.
در حمد و ستایش، همواره صفات ثبوتی خدا را بیان می کنیم و در تسبیح، خداوند را از صفات سلبی پاک و منزه می داریم؛ می گوییم: خدایا تو نیازمند نیستی، تو شریک نداری، تو فرزند نداری و ... .