هنگامیکه در بستر اقیانوس ها زمی نلرزه یا آتش فشان رخ می دهد، امواج بزرگی در اقیانوس ها ایجاد می شود که به آن «آبتاز یا سونامی» می گویند. این اموا ج انرژ ی بسیا ر زیادی دارند و در هنگام رسیدن به سواحل، خسارت های زیادی بر جای می گذارند.
هر چه عمق آب اقیانوس بیشتر باشد، سرعت و انرژی آبتاز نیز بیشتر بوده و خسارت های زیادتری را ایجاد می کند.
هم اکنون از وسط دریای سرخ مواد مذاب خمیر کره به بستر این دریا بالا می آیند و پوسته ی جدیدی را می سازند. این پوسته به دو طرف حرکت می کند. بنابراین ورقه ی عربستان از چند میلیون سال قبل به سمت ورقه ی ایران در حال حرکت است. در اثر برخورد ورقه ی عربستان با ورقه ی ایران، رشته کوه زاگرس به وجود آمده است و ادامه ی این حرکت باعث ایجاد زمین لرزه هایی با بزرگی معمولا کمتر از 5 ریشتر در نواحی غرب و جنوب غرب ایران می گردد.
لایه های رسوبی در دریاها به صورت افقی ته نشین می شوند. پس ازاینکه ضخامت رسوبات زیاد شد، در اثر حرکت و برخورد ورقه های سنگ کره ، رسوبات از حالت افقی خارج شده و به حالت چین خورده درمی آیند.
در برخی موارد، حرکت ورقه های سنگ کره باعث شکستن سنگ های پوسته ی زمین و ایجاد شکستگی ها می گردد. شکستگی ها به دو دسته ی زیر تقسیم بندی می شوند:
اگر سنگ های دو طرف شکستگی، نسبت به هم جا به جا شده باشند، گسل را به وجود می آورند.
اگر سنگ های دو طرف شکستگی، نسبت به هم جا به جا نشده باشند، درزه را به وجود می آورند.
تقریباً تمامی زمین لرزه های دنیا در حاشیه ی ورقه های سنگ کره ی زمین به وجود می آیند. گفته می شود که هر چه تعداد زلزله های کوچک در یک منطقه بیشتر باشد، بهتر است زیرا انرژی های ذخیره شده در لایه های زیرین به تدریج آزاد می شود و روی هم انباشته نمی گردد و از بروز زلزله های شدیدتر جلوگیری می کنند.