بهشت، سرزمینی غیر قابل تصور:

سرزمینی به وسعت تمام آسمان ها و زمین، پوشیده از باغ های بزرگ و قصرهای باشکوه و زیبا، رودهایی از شیر و عسل و آب زلال که به جای سنگریزه و خاک در آن ها دانه های مروارید غلتان است. اینجا بهشت است، پاداش خداوند به نیکوکاران درهای بهشت گشوده می شود و فرشتگان خوش آمدگویان به استقبال مومنان می آیند.

اینجا از بیماری، ترس، اندوه وخستگی خبری نیست.خدمتکاران مودب و زیبا در کمال احترام از شما با غذاهای لذیذ و نوشیدتی بهشتی پذیرایی می کنند. هر چیز تمنا کنند در دسترس آنها

می باشد. نیکوکاران در بهشت به دیدار یکدیگر رفته و با پیامبران، امامان و نیکوکاران همنشین هستند.

اینها فقط گوشه ای از نعمت های بی شمار خداوند به نیکوکاران است.

آنچه شیرینی این نعمت ها را برایشان بیشتر می کند این است که هیچ گاه نعمت های بی پایان خداوند از آن ها گرفته نخواهد شد و آنان همان گونه که خودشان آرزو دارند، تا ابد در بهشت خواهند ماند.

خداوند مهربان درباره ی وسعت نعمت های بهشت می فرماید:

لَهُم مَّا يَشَآءُونَ فِيهَا وَلَدَينَا مَزِيد

هر چه بخواهند در آنجا دارند، و پيش ما فزون تر [هم] هست

(سوره مبارکه ق – آیه 35)

بهشت از منظر پیامبر اکرم (ص):

پیامبر اکرم )ص( می فرماید:

در بهشت فرشتگانی را دیدم که با خشت های طلا و نقره قصری می ساختند. آنها گاهی دست از کار می کشیدند و بعد از مدتی دوباره شروع به ساختن می کردند.

از آن ها پرسیدم: چرا ناگهان دست از کار می کشید؟

گفتند: وقتی مصالح ساختمانی ما تمام می شود، دیگر نمی توانیم کار کنیم. پس منتظر می شویم تا دوباره برای ما مصالحی بفرستند.

پرسیدم: مصالح کار شما چیست؟

گفتند: هنگامی که مومنی در دنیا می گوید:

سُبحانَ اللهِ وَ الحَمدُ لِلهِ وَلا الهَ اِلَّا الله

این کلمات او را در این جهان تبدیل به خشت های طلا و نقره می شود و ما برای او با این خشت ها قصر می سازیم و هر گاه گفتن این کلمات را قطع کند، مصالح ما نیز تمام می شود.

بنابراین، نعمت های بهشت به دست خود انسان ها به بهشت فرستاده می شود. آن ها با اعمال صالحی که در دنیا انجام می دهند، این نعمت ها را برای زندگی خود در بهشت ذخیره می کنند. خداوند مهربان هم تلاش آنها را که می بیند، برای قدردانی از آنها پاداش شان را ده ها و گاهی صدها برابر می کند و چنین هدایای ارزشمندی را در بهشت به آنان می بخشد.

در حقیقت نعمت های بهشت، نتیجه ی اعمال نیک انسان ها در دنیا و لطف و بخشش فراوان خداوند به آن ها در آخرت است.

جهنم و جهنمیان:

جهنم، دره ای بسیار عمیق:

آتش از هر سو زبانه می کشد، ستمکاران مغرور مانند هیزم، آتش می گیرند و می سوزند. اینجا زندان آن هاست، جهنم فریادهای گوش خراش جهنمیان و صدای مهیب آتش، از فاصله های دور است که هر دلی را از ترس می لرزاند. ستمگرانی که در دنیا مؤمنان را آزار می دادند، اینجا به صورت های سیاه و زشت در میان آتش به دنبال آب و غذا می گردند. اما نه آبی است و نه غذایی.

این سرانجام کسانی است که به خدا و فرستادگانش ایمان نداشته و روز قیامت را انکار می کردند. ستمکارانی که مردم را اذیت می کردند و از هیچ گناهی روی نمی گردانند.

دلیل عذاب جهنمیان در جهنم:

چون آنها در دنیا به خدا و فرستادگانش ایمان نداشته و مومنان را اذیت می کردند و از انجام هیچ گناهی روی گردان نبودند و برای آخرت خود هیچ توشه ایی آماده نکرده بودند.

دوزخ آفرینان:

این عذاب ها همان کارهای زشتی است که دوزخیان از دنیا برای خودشان پیش فرستادند. هریک از این زشتی ها به صورت عذابی دردناک در می آید و به نزد صاحبش باز می گردد؛ مثلا کسی که در دنیا همیشه با زبانش دیگران را آزار می دهد، همواره در محاصره مارها و عقرب های گزنده قرار دارد که خودش آن ها را به وجود آورده است.

پس باید گفت: جهنم را نیز خود جهنمیان با اعمال خود به وجود آورده است.

استقبال جهنمیان از یکدیگر:

به محض ورود کسی که به جهنم، جهنمیان با ناسزا و نفرین به استقبال او می روند. گروهی از آن ها به گروهی دیگر که در دنیا با یکدیگر دوست بودند می گویند: شما در دنیا ما را گمراه کردید، پس باید عذاب ما را هم به دوش بکشید. آنها می گویند: ما که شما را مجبور نکرده بودیم. شما خودتان به دنبال ما می آمدید. ما عذاب خودمان را هم نمی توانیم تحمل کنیم.

سپس همگی به سراغ شیطان رفته و می گویند:

تو بودی که همه ی ما را گمراه کردی و به جهنم کشاندی.

شیطان می گوید:

خداوند به شما وعدهای راست داد و من وعدهای دروغ. شما خودتان وعدهای راست خداوند را کنار گذاشتید و وسوسه های دروغ مرا باور کردید. پس به جای من، خودتان را سرزنش کنید.

یوم الحسره:

در روز قیامت، جهنمیان به فرصت های از دست رفته فکر می کنند و با حسرت و پشیمانی می گویند:

ای کاش در دنیا با فلان شخص دوست نمی شدیم. ای کاش، اصلا مشتی خاک بودیم و امروز چنین حالی نداشتیم. ای کاش ایمان و عمل صالح انجام می دادیم.

عده ایی در روز قیامت می گویند:

اگر ما به پندهای پیامبران عمل می کردیم یا به نتیجه ی کارهای خودمان می اندیشیدیم، اکنون در جهنم نبودیم. این افراد از وجود پیامبران و راهنمایان وقدرت عقل وتصمیم گیری درست که از نعمت های خداوند بود، به درستی استغاده نکرده اند.

نکته:

1) وضعیت هر کسی در روز قیامت متناسب با اعمالی است که در دنیا انجام داده است.

2) نعمت های بهشتی نتیجه ی ایمان و عمل نیک انسان هاست و نزدیکی هر انسان به خداوند است و در این صورت است که وضعیت هر کس متفاوت است.