نمونه سوالات تستی فصل 12 فارسی یازدهم همراه با جواب تشریحی

(ترگ: کلاه خود ) (سپهبد: فرمانده و سردار سپاه) (سبک: فوراً) ​​​​​​​

(نفیر :فریاد وزاری بلند) (هنر: معرفت) (دژم خشمگین )

( درای: پتک) (خجسته: مبارک) (تفرج: تماشا) ​​​​​​​

(محضر: استشهاد نامه) (اژدها پیکر: دارای نقش اژدها) (درفش: بیرق) ​​​​​​​

اژدها - طباخ - افسانه - پایمال کردن ​​​​​​​

اژدها - آشپز - داستانهای خدایان و پهلوانان قدیم - زیر پا گذاشتن ​​​​​​​

اهریمن - آشپز - افسانه های خدایان و پهلوانان ملل قدیم - واگذار کردن ​​​​​​​

اهریمن - دروغ گو - اسطوره ها - زیر پا انداختن ​​​​​​​

1

2

3

4

هنر خار شد جادویی ارجمند / نهان راستی، آشکارا گزند

ز هر کشوری مهتران را بخاست / که در پادشاهی کند پشت راست

خورشید کای پایمردان دیو / بریده دل از ترس گیهان خدیو

بر آن گرزه گاوسر دست برد / بزد بر سرش ترگ بشکست خورد

سر افکندگی کن که زلف نگار / سرافرازیش  در سرافکندگی است

مشو غافل ز گردیدن که روزی در قدم باشد / همین آوازه می آید از سنگ آسیا بیرون

نشایید بهی یافت بی رنج و بیم / که بی رنج کس نارد از سنگ سیم

هر آن کس که بگریزد از کارکرد / از او دور شد نام و ننگ برد

خروشان همی رفت نیزه به دست / که ای نامداران یزدان پرست

بپویید کاین مهتر آهرمن است / جهان آفرین را به دل دشمن است

خروشید و برجست لرزان زجای / بدرید و بسپرد محضر به پای

نهان گشت کردار فرزانگان / پراکنده شد نام دیوانگان

و حقیقت روزه را امساک باشد و کل طریقت اندر این مضر است و کمترین درجه اندر روزه گرسنگی است، و گرسنگی به همه زبان ها ستوده است اندر میان خلق شرعا و عقلا

پس وجوب روزه یک ماه باشد بر عاقل بالغ مسلم صحیح مقیم و ابتدای آن از رویت حلال رمضان باشد ای کمال ماه شعبان و مر هر روز را نیتی صحیح باید و شرطی صادق

اما امساک را شرایط است: چنان که حلق را از طعام و شراب نگاه داری، باید که چشم را از نظاره حرام و شهوت و گوش را از استماع لهو و غیبت و زبان را از گفتن لغو و آفت، و تن را از متابعت دنیا و مخالفت نگاه داری

بخشایشه ای که تار عنکبوت را سد عصمت دوستان کرد و نیش پشه را تیغ قهر دشمنان گردانید

(ماتم : سوگ)، (یم : دریا)

(داغ : رنج)،  (فتح : گشودن)

(محوطه : ایوان)، (مشک : انبان)

(عرش : تخت)، (نقش : صورت)

ولی هر کار را باید کفیلی / که از دانش بود با وی دلیلی

ز دانش شود کار گیتی بساز /  ز بی دانشی کار گردد دراز

دعوی دانش کنی همیشه ولیکن / هیچ ندانی ورا که هیچ ندانی

همانا به که نادان به دانا رود / که از دانشش کار بالا رود

در این زمانه که زاغان شکرشکن شده اند / به استخوان نکند زندگی هما، چه کند

شکر ایزد که به اقبال کله گوشه گل / نحوت باد دی  و شوکت خار آخر شد

نهان گشت کردار فرزانگان / پراگنده شد، نام دیوانگان

شود بنده بی هنر، شهریار / نژاد و بزرگی نیاید به کار

خدنگ درد فراق اندرون سینه خلق / چنان نشست که در جان نشست سوفارش

چون در رکاب عهد و وفا میرود دلم / بیهوده است جور و جفا چند زین کند

جامه ات شوخ است و رویت تیره رنگ از گرد و خاک / از تو میبایست کردن اجتناب ای رنجبر

روشنی روز تویی، شادی غم سوز تویی / ماه شب افروز تویی ابر شکر بار بیا

الف، د

ب، د

ج، د

الف، ب

هنر خوار شد جادویی ارجمند / نهان راستی، آشکارا گزند

رسمی است در زمانه که هر کم بضاعتی / رتبت بسیش ز هل هنر بیش تر بود

فلک به مردم نادان دهد زمام مراد / تو اهل دانش و فضلی همین ناهت بس

مکن به جای بدان نیک، از  آن که ظالم بود / که نیک را به غلط جز به جای او بنهی

از فلک پشت خم، شد قد دونان علم/ کار جهان شد به هم، گشت هنر عیب و عار

چاکر نان پاره گشت فضل و ادب / علم به مکر و به رزق معجون شد

زحمت بیهوده دید ناخن اندیشه ام / آه که جز باد نیست در گره روزگار

دانا بماند در غم تدبیر روزی اش / یک زره قصه خاطر نادان نمیرسد

بر گستوان – سوفار

سپر – یخچال

پیکان – گران

امید – شادی

به خنجر دل دشمنان بشکنیم / و گر کوه باشد ز بن بر کنیم

تو گفتی گو پیلتن رستم است / و گر سام شیرست وگر نیم رست

نشاید کزین پس چمیم و چریم / و گر تخت را خویشتن پروریم

تو شاهی و گر اژدها پیکری / بباید بدین داستان داوری

ایهام تناسب – سجع – اغراق – تناسب

ایهام تناسب – جناس – سجع – تلمیح

ایهام – سجع – جناس – مراعات نظیر

اغراق – تناسب – حسن تعلیل – تلمیح

خشم و قهر ملت در برابر بیداد

خوی شیطانی و زشتی و بدی

اهریمن و شیطان

بدترین صورت جور پیشگی و ستمگری

قصه

قصد

خون

رخت

کثیف – یخچال – سوگند

دستور – تماشا – شوخ

سفینه – فتراک – رکاب

تماشا – دستار – دستور

ریشه خصم برافکن که زبون گشت و ضعیف / جان این گرگ برآور که به دام آفتاده است

من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم / که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد

اهریمن استبداد، آزادی مارا کشت / نه صبر و سکون جایز نه حوصله باید کرد

زین بیش تحمل نتوان کرد جفا را / خیزیم و کنیم از سر خود دفع بلا را

سعدی

مجد خوافی

باذل مشعدی

فردوسی

پدر ضحاک : مرداس که مردی پاک دین بود و ضحاک به تنهایی او را از پا در می آورد.

ضحاک : در اوستا موجودی است سه پوزه سه سر شش چشم، دیوزاده و مایه اسیب ادمیان و فتنه و فساد

ضحاک : در داستان های ایرانی، مظهر خوی شیطانی است و زشتی و بدی

مار : در اساطیر ایرانی مظهری است از اهریمن و رویش آن بر دوش ضحاک تجسمی است از خوهای اهریمنی و بیداد و منش خبیث

همان زال کاوه مرغ پرورده بود / چنان پیر سر بود و پژمرده بود

جهاندار هوشنگ با رای و داد / به جای نیا تاج بر سر نهاد

سواران لشکر برانگیختند / همه دشت پیشش درم ریختند

چو بشنید گفتار اختر شناس / بخندید و پذرفت از ایشان سپاس

یکی به زیان مرد آهنگرم / ز شاه آتش آید همی بر سرم

هم آن گه یکایک ز درگاه شاه / بر آمد خروشیدن دادخواه

مگر کز شمار تو آید پدید / که نوبت به فرزند من چون رسید

نباشم بدین محضر اندر گوا / نه هرگز براندیشم از پادشا

خشم از ظلم

ترس از ظلم

شجاعت مقابل ستم‌گر

اعتراض به ستم‌گر

ستم دیده را پیش او خواندند / بر نامدارانش بنشاندد (کاوه )

خروشید کای پایمردان دیو / بریده‌دل از ترس گیهان خدیو(اطرافیان ضحاک)

همه سوی دوزخ نهادید روی / سپردید دل‌ها به گفتار اوی (کاوه)

بدو گفت مهتر به روی دژم / که بر گوی تا از که دیدی ستم؟ (ضحاک)

ایهام

کنایه

استعاره

اغراق

بر گستوان – چشم – یخچال – دستار

دستور – دست – سپه – کثیف

فتراک – خنده – زین – تماشا

سوفار – شادی – رکاب – زیبا

ستم دیده را پیش او خواندند / بِر نامدارانش بنشاندند

بفرمود پس کاوه را پادشا / که باشد بر آن محضر اندر گوا

ز هر کشوری مهتران را بخواست / که در پادشاهی کند پشت راست

بیاورد ضحاک را چون نوند / به کوه دماوند، کردش به بند

دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن

دکتر غلامحسین یوسفی

دکتر عبدالحسین زرین کوب

سید حسن حسینی

آشپز، شیطان، فریاد

آشپز، پلیدی، شورش

جنگاور، شیطان، فریاد

جنگاور، پلیدی، شورش

قهرمانی

شگفت اوری

ملی

داستانی

(ترگ: کلاه‌خود) (سپهبد: فرمانده و سردار سپاه) (سبک: فوراً)

(نفیر: فریاد و زاری بلند) (هنر: معرفت) (دژم: خشمگین)

(درای: پتک) (خجسته: مبارک) (تفرج: تماشا)

(محضر: استشهاد‌نامه) (اژدها‌پیکر: دارای نقش اژدها) (درفش: بیرق)

كنايه- تضاد- تشبيه- جناس

تلميح- مجاز- اغراق- تضاد

استعاره- تلميح- تشبيه- تضمين

مجاز- كنايه- جناس- اغراق 

هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست / ما به فلك می‌رويم، عزم تماشا كه راست؟ (دشواری عشق)

چو لشكر گرد بر گردش گرفتند / چو كشتی، بادپا در رود افكند! (فرار از معركه)

با بالِ شكسته پر گشودن، هنر است / اين را همه‌ی پرندگان می‌دانند! (هنر شهادت)

بيامد به دشت و نفس كرد راست / پس آنگه باستاد هم‌رزم خواست (مبارز طلبيدن)

نبرد کردن

حساب پس دادن

به شکایت رسیدگی کردن

مهربانی و ملاطفت کردن

چهار

پنج

شش

هفت

الف – ج – ه

الف – د – ه

ب – ج – د

ب – الف – ه

کثیف – یخچال – سوگند

دستور – تماشا – شوخ

سفینه – فتراک – رکاب

تماشا – دستار – دستور

تلمیح، حس آمیزی

حس آمیزی، استعاره

کنایه، تضاد

تضاد، استعاره

مردم بی‌عقل و دین گرفته ولایت / حال بره چون بود چو گرگ شبان بود؟

ملک شیاطین شده به ظلم و تعدّی / آن‌چه به میراث از آن آدمیان بود

هم‌چو پیمبر نظر نکرد به دنیا / دیده‌روی کاو به آخرت نگران بود

گشته زبون چون اسیر هیچ‌کسان را / هر که به اصل و نسب امیر کسان بود

من در این جا گواهی نمیدهم و به فکر پادشاه نیستم

من به این استشهاد گواهی نمیدهم و ترسی هم از پادشاه ندارم

من به این استشهاد گواهی نمیدهم و به فکر سرنوشت پادشاه نیستم. 

من هرگز با این استشهاد همراه نمی شوم؛ چون پادشاه به فکر من نیست. 

بزد بر سرش، ترگ بشکست خُرد

به کوه دماوند کردش به بند

به اسپ اندر آمد به ایوان شاه

سر و گوش و پایش به پیکان بدوخـت

حمله حیدری

چشمه روشن

کلیله و دمنه

شلوارهای وصله دار