واژههای مشخص شده در بیت زیر، «سپر بر سرآورد شیراِلله / عَلَم کرد شمشیر آن اژدها»معرف شخصیت های تاریخی شیرالله: حضرت علی (ع)، اژدها: عمرو است.
در مصراع (چو آن آهنین کوه آمد به دشت) ادات تشبیه است
معنی (بخایید دندان به دندان کین: از شدت ضربهی دشمن درد کشید. ) درست است
در بیت (به نام خدای جهان آفرین / بیانداخت شمشیر را شاه دین) رسم الخطی یا غلط املایی میتوان یافت
در بیت (به سوی هژبر ژیان کرد رو / به پیشش برآمد شه جنگ جو) ژیان وجنگجو صفت بیانی است.
در مصراع «نگه کرد بر روی مردان دین» حس آمیزی بکار رفته است.
در جمله (منم پور ایران و نامآورم)پور ایران: نهاد است.
سر در گریبان فرو بردن کنایه از خجالت کشیدن است.
در بیت (دلیران میدان گشودهنظر / که بر کینه اول که بندد کمر) آرایههای «واجآرایی – کنایه – جناس تام»دیده میشود
۲.قافیه در بیت(سپر بر سر آورد شیر اله / علم کرد شمشیر آن اژدها) دارای اشکال است