نمونه سوالات تستی فصل 5 علوم و فنون ادبی دوازدهم همراه با جواب تشریحی

نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل ها 

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن 

نسیم صبح را گفتم که با او  جانبی داری

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعلن

کز آن جانب که او باشد.  صبا عبر فشان آید

مفتعلن فعلاتن فعولن فعول

چارقت دوزم کنم شانه سرت

فاعلاتن فاعلاتن فعولن فعول

ما نه رندان ریاییم و حیفان نقاق / آن که او عالم سرّ است بدین حال گواست

باده‌نوشی که در او روی و ریایی نبود / بهتر از زهدفروشی که در او روی ریاست

حافظ گمشده را با غمت ای یار عزیز / اتحادیست که در عهد قدیم افتادست

سایهٔ قد تو بر قالم ای عیسی دم / عکس روحیست که بر عظم رمیم افتادست

هجای چهارم در مصراع اوّل- هجای سوم و چهارم در مصراع دوم

هجای چهارم و پنجم در مصراع اوّل- هجای چهارم در مصراع دوم

هجای سوم و پنجم در مصراع اوّل- هجای سوم در مصراع دوم

هجای سوم و چهارم در مصراع اوّل- هجای چهارم و پنجم در مصراع دوم

طرف کرم ز کس نبست این دل پر امید من / گرچه سخن همی‌برد قصّهٔ من به هر طرف

 از خم ابروی توام هیچ گشاشی نشد / وه که در این خیال کج عمر عزیز شد تلف

ابروی دوست کی شود دستکش خیال من / کس نزده‌ است از این کمان تیر مراد بر هدف

صوفی شهر بین که چون لقمهٔ شبهه می‌خورد / پاردمش دراز باد آن حیوان خوش‌علف

آن سرزنش که کرد تو را دوست حافظا / پیش از گلیم خویش مگر پا کشیده‌ای

از من جدا نشو که توام نور دیده‌ای / آام جان و مونس قلب رمیده‌ای

از چشم زخم خویش مبادت گزند از آنک / در دلبری به غایت خوبی رسیده‌ای

منعم مکن ز عشق وی ای مفتی زمان / معذور دارمت که تو او را ندیده‌ای

از چاشنی قند مگو هیچ و ز شکّر / زان رو که مرا از لب شیرین تو کام است

با محتسبم عیب مگویید که او نیز / پیوسته چو ما د طلب عیش مدام است

گوشم همه بر قولی نی و نغمهٔ چنگ است / چشمم همه بر لعل لب و گردش جام است

در مجلس ما عطر میامیز که ما را / هر لحظه ز گیسوی تو خوشبوی مشام است

چهارم- دهم، زبانی

چهارم- دهم، وزنی

پنجم- نهم، زبانی

پنجم- نهم، وزنی

پنجم- هشتم

چهارم- نهم

پنجم- هفتم

چهارم- دهم

شب یار من تب است و غم سینه‌سوز هم / تنها نه شب در آتشم ای گل، که روز هم

گفتم که با تو شمع طرب تابناک نیست / گفتا که سیم‌گون مه گیتی فروز هم

ای اشک همّتی که به کشت وجود من / آتش فکنده آه و دل سینه‌سوز هم

ای غم مگر تو یار شوی، ورنه با رهی / دل دشمن است و آن صنم دلفروز هم

هشت، یازده

شش، یازده

شش، نه

هشت، ده

 پنج

چهار

شش

هفت

دو

یک

چهار

سه

هجای نهم مصراع اول

هجای دهم مصراع اول

هجای نهم مصراع دوم

هجای دهم مصراع دوم

در آن حال پیش آمدم دوستی / کزو مانده بر استخوان پوستی 

تا آینه جمال تو دیده و تو حسن خویش / تو عاشق خودی، ز تو عاشق‌تر آینه

در چنان روز مرا آرزویی خواهد بود / آرزویی که همی داردم اکنون پژمان

می‌کوش به هر ورق که خوانی / کان دانش را تمام دانی

 ای خرم از فوغ رخت لاله‌زار عمر / بازآ که ریخت بی‌گل رویت بهار عمر

گفتم غم تو دارم گفتا غمت سرآید / گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم / جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها

چو با حبیب نشینی و باده پیمایی / به یاد دار محبان بادپیما را

بلند تلفظ کردن مصوّت کوتاه- کوتاه تلفظ کردن مصوّت بلند

حذف همزه- بلند تلفظ کردن مصوّت کوتاه

کوتاه تلفظ کردن مصوّت بلند- حذف همزه

دوبار کوتاه تلفظ کردن مصوّت بلند

فریاد که در رهگذر آدم خاکی / بس دانه فشاندند و بسی دام تنیدند

ز دو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی / چه کنم که هست این‌ها گل باغ آشنایی

تفرّج کنان در هوا و هوس / گذشتیم بر خاک بسیار کس

گفت: ای پسر این نه جای بازی است / بشتاب که جای چاره سازی است

ما نه رندان ریاییم و حیفان نقاق / آن که او عالم سرّ است بدین حال گواست

باده‌نوشی که در او روی و ریایی نبود / بهتر از زهدفروشی که در او روی ریاست

حافظ گمشده را با غمت ای یار عزیز / اتحادیست که در عهد قدیم افتادست

سایهٔ قد تو بر قالم ای عیسی دم / عکس روحیست که بر عظم رمیم افتادست

آوَخ ای یاران که طومار معارف پاره شد / جبرئیل ما اسیر جادوی پتیاره شد

مژه‌ها و چشم یارم به نظر چنان نماید / که میان سنبلستان چرد آهوی ختایی

گر کبودی صوفی کار آمدی / عاشقی الحق گهردار آمدی

گر کبودی صوفی کار آمدی / عاشقی الحق گهردار آمدی

یک بار

دو بار

سه بار

چهار بار

بده ساقی می باقی که در جنّت نخواهی یافت / کنار آب رکناباد و گلگشت مصلّی را

ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است / به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را

من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم / که عشق از پرده‌ی عصمت برون آرد زلیخا را

نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند / جوانان سعادتمند پند پیر دانا را

بر خاک چو نام او نویسم / هر پارهٔ خاک حور و حوراست

بهر هر کشتهٔ او جان ابد گر نبود / جان سپردن بر عاشق ز چه آسان شده است

امروز در جمال تو خود لطف دیگر است / امروز هر چه عاشق شیدا کند سزاست

سیب را بو کرد موسی جان بداد / بازجو آن بو ز سیبستان کیست؟

هشت،یازده 

شش، یازده

شش، نه

هشت، ده

الف – ب

ب – ج

ج – د

د – هـ

افتادگان بند تو جایی نمی‌روند / مرغان بال بسته به سنگ ستم مزن

تیغ عتاب بر سر اهل وفا مکش / تیر هلاک بر دل صید حرم مزن

در جلوه‌گاه دوست نگاهی فزون مخواه / در کارگاه عشق دم از بیش و کم مزن

گفتی چه کام دیدی از آن چاک پیرهن / پیراهن دریده من بین و دم مزن

چهار

سه

دو

پنج