وقوع حوادث طبیعی موجب صدمه دیدن یا از بین رفتن زندگی موجودات زنده می شود.
ماده تشکیل دهنده گوشته زمین به حالت نیمه جامد و تا اندازه ای سنگی مانند است.
دما از سطح زمین به سمت عمق آن کاهش می یابد.
زمین لرزه ها و مرز صفحات ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند.
زمین لرزه در یک محل زمانی اتفاق می افتد که سنگ های پوسته زمین مقاومت خود را در برابر نیروهای واگرا، همگرا، و برشی از دست بدهند.
کانون زمین لرزه نقطه ای است در عمق زمین که در آن انرژی دارد.
میزان تخریب و خسارات ناشی از نزدیک شدن گسل های همگرا نسبت به سایر گسل ها بیشتر است.
در زمین لرزه ها، جا به جایی زمین براساس شدت و بزرگی اندازه گیری می شوند.
هرچه عمق کانونی زمین لرزه بیشتر باشد یعنی امواج مجبور به پیمودن مسیر کمتری هستند.
گسل های پنهان گسل هایی هستند که در زیر پوشش رسوبی سطحی مدفون شدهاند.
در کشور ما در زمستان و اوایل بهار با ذوب برف ها و بارش های بیشتر، آبدهی رودها افزایش یافته و در فصل خشک کاهش می یابد.
دشت سیلابی یا بستر پنهان در واقع زمین های پست و هموار مجاور رود است.
هر رود مانند شاخه های درخت انشعاباتی دارد که به مجموعه آنها شبکه زهکشی می گویند.
هر قدر حوضه آبخیز وسیع تر باشد آبدهی آن کمتر میشود.
حوضه های آبخیز از نظر شکل به سه گروه گرد، مستقیم و پهن تقسیم می شوند.