در دوره ی صفویه تجارت و داد و ستد رونق زیادی پیدا کرد.
شاهان صفوی مانند سایر شاهان ثروتمند بودند.
صفویان نتوانستند مخالفان خود را در داخل کشور سرکوب کنند.
هنر و معماری در ایران در دورهی زندیه شکوفا شد و گسترش یافت.
حکومت صفویّه به ساختن راهها و کاروانسراها اهمیّت زیادی میداد.
بسیاری از این جهانگردان، دیده ها و شنیده ها و خاطرات خود را از سفرهایشان می نوشتند و گاهی با نقاشی نیز تصویر می کردند. به این نوشته ها «سفرنامه» می گویند.
درآمد حکومت و مخارج شاه و درباریان از راه مالیات هایی که از ولایات می گرفتند، تأمین می شد. کشاورزان،بازرگانان و صنعتگران و همه مردم مجبور بودند بخشی از درآمد خود را به ماموران حکومت بدهند.
سلجوقیان امنیت را در راه ها و شهرها برقرار کردند و همین امنیت باعث می شد کاروان ها با آسودگی سفر کنند.
در دوره ی صفویه کالا ها از راه خشکی با کاروان ها و از راه دریا با کشتی ها صادر می شد.
کمال الدین بهزاد،شیخ بهایی،علیرضا عباسی و علامه مجلسی از دانشمندان،هنرمندان و نویسندگان دوره ی صفویه است.
سلجوقیان،مذهب شیعه را مذهب رسمی کشور اعلام کردند. آنها از عالمان دینی و مراسم مذهبی حمایت می کردند و به ساختن مساجد علاقه مند بودند.
صفویان، مذهب شیعه را مذهب رسمی کشور اعلام نکردند.
شاه عباس شهر اصفهان را به عنوان پایتخت اعلام کرد.
مشهور ترین پادشاه صفوی شاه عباس اول بود.
شاه عباس شهر تهران را به عنوان پایتخت اعلام کرد.
مؤسس سلسله ی صفویه شاه اسماعیل بود.
مؤسس سلسله ی صفویه شاه عباس اول بود.
کالا های صادراتی مهم ایران در زمان صفویه ابریشم،پارچه های زربافت و سنگ های قیمتی و خشکبار بود.