اکسیژن هوا، رطوبت و باکتری ها مانع ایجاد فسیل از بدن جاندار می شوند.
از روی فسیل ها می توان به نوع جانداران، مکان خشکی ها و دریاها، نوع آب و هوای مناطق مختلف و حتی حوادث طبیعی مانند سیل، زلزله و عصر یخبندان و ... پی برد.
در توالی لایههای رسوبی هر لایه از لایه بالایی خود جدیدتر است.
فسیل های راهنما ساختار پیچیدهای دارند.
اگر حتی قسمتهای نرم بدن جاندار به فسیل تبدیل شود فسیل ب طور کامل است.
اگر در مراحل تشکیل فسیل قسمتهای نرم جسد توسط عوامل تجزیهکننده از بین بروند و فسیل شدن بهصورت جایگزینی است.
امکان تشکیل فسیل در مکانهایی مثل باتلاقها بیشتر است.
شرایط لازم برای تشکیل فسیل در همه محیطها وجود ندارد .
جانداران برای فسیل شدن باید از عوامل تجزیهکننده دور بمانند.
امکان تشکیل فسیل در محیطهای دریایی بیشتر از بقیه نواحی است.
امکان تشکیل فسیل در همه نواحی به یک اندازه است.
فسیل شناسان از فسیل های راهنما برای تعیین سن لایه های پوسته زمین استفاده میکنند.