محمدرضا پهلوی که حکومتش با مشکل فقدان مشروعیت و نبود آزادی سیاسی روبه رو بود، برای جلب افکار عمومی، دست به تأسیس دو حزب ملّیون (اکثریت) به رهبری نخست وزیر، دکتر اقبال، و حزب مردم (اقلیت) به رهبری اسداللّه علم زد. از آن به بعد، سال های طولانی، مطبوعات کشور صحنه جنجال های سطحی و ساختگی میان دو حزب دولتی بودند، تا توهم وجود دمکراسی های غربی در ایران را در ذهن ها ایجاد کنند.