1_ اگر خبر لَعَلّ ولَیتَ فعل مضارع باشد باید به صورت « مضارع التزامی » ترجمه شود.
مثال
-لَیتَ المُسلمینَ یَستَیقِظونَ مِنْ نَومِ الغَفلَةِ : ای کاش مسلمانان از خواب غفلت بیدار شوند.
لَعَلّهم یَتَفکَّرون:َ شاید آنها تفکر کنند.
2_ اگر خبر لیت فعل ماضی باشد خبرآن به صورت « ماضی استمراری ویا ماضی بعید» ترجمه می شود.
مثال
لَیتَ الطّالبَ إبتَعَدَ عَنِ الکَسَل:ِ کاش دانش آموز از تنبلی دوری می کرد –کرده بود.
3_ راه تشخیص دو حرف مشبهةٌ بالفعل إنّ و أنّ با « إنْ شرطیه» و « أن ناصبه»:
1) إن:ّ قبل از اسم و در ابتدای جمله دیده می شود: إنّ الموادّ الغذائیّة تؤثرُ فی قُدرةِ الجسمِ والعَقل.ِ
2) أن:ّقبل از اسم و در وسط جمله می آید: -قالَ أعلَمُ أنَّ اللهَ عَلی کُلِّ شیءٍ قدیر.ٌ
3) إنْ شرطیه: قبل از »فعل شرط« می آید و همواره شروع کننده جمله است – إنْ تَنصُرواللهَ یَنصُرْکُم
٤) أنْ ناصبه: همواره قبل از فعل مضارع ودر وسط جمله می آید – یَجِبْ عَلَی الإنسانِ أنْ یَحتَرِمَ والِدَیه.
4_ «ما» کافّه(بازدارنده) : اگر این حرف (ما) به حروف مشبّهة بالفعل «إنّ و أنّ» متصل شود عمل حروف مشبهه را ساقط می کند.یعنی جمله معمولی بوده ودارای مبتدا وخبر می باشد . درضمن إنّما به صورت «تنها – فقط» ترجمه می شود که به آن «حصر» گفته می شود.
مثال
إنّما المؤمنونَ إخوَةٌ :تنها مؤمنان با یکدیگر برادرند. (المؤمنون: مبتدا / إخوة :خبر)
5_ اگر بخواهیم جملاتی را که با ضمایر «منفصل مرفوعی هُوَ – هُما – هُم و.......أنا – نحنُ» شروع شده را با حروف مشبّهة بالفعل تغییر دهیم.این ضمایر منفصل را به ضمیر متصل شان تبدیل می کنیم وبه «حروف مشبهة بالفعل» متصل می کنیم .
مثال
إنَّ + أنتم +طالبون : إنّکُم طالبون : (ضمیرکُم: اسم إنّ /طالبون:خبر إنّ)
-إنّ + أنا + فائزٌ : إنّی فائزٌ : ( ضمیر ی:اسم إنّ / فائز: خبر إنّ)