قالب شعری است که هر بیت، قافیه ای جداگانه دارد. شعرهايی که در قالب مثنوی سروده می شوند معمولاً بلند و طولانی هستند.
شاهنامۀ فردوسی ، بوستان سعدی، مثنوی مولوی، لیلی و مجنون نظامی
طرز قرار گرفتن قافیه در قالب شعر مثنوی:
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ* ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ*
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ() ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ()
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ+ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ+
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ0 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ0
به عنوان مثال:
زين گفته، سعادت تو جويم پس ياد بگیر، هرچه گويم
جویم و گویم ß قافیه
می باش به عمر خود سحرخیز وز خواب سحرگهان بپرهیز
سحرخیز، بپرهیز ß قافیه
با مادر خويش، مهربان باش آمادۀ خدمتش به جان باش
مهربان، جان ß قافیه
چنان که می بینید هر بیت، قافیه ای جداگانه دارد.