پلیمر و انواع آن:

پلیمر (بَسپار):

1) پلیمرها مولکول های بسیار درشتی هستند که از تجمع واحد های کوچکتر به وجود می آیند. به این واحد های کوچک مونومر گفته می شود) پلی یعنی زیاد و مر یعنی واحد). اصطلاحات دیگری هم وجود دارند از جمله دیمر یعنی دو واحدی،

تریمر یعنی سه واحدی، تترامر یعنی چهار واحدی و ... .

2) در یک پلیمر واحد های سازنده یعنی مونومرها می توانند یکسان یا متفاوت باشند.

3) پلیمر هایی که واحد های سازنده آنها یکسان است در طی فرایند پلیمریزاسیون (فرایند پلیمریزاسون را در فصل بعد می خوانید) محصول جانبی ندارند ولی پلیمر هایی که واحد های سازنده آنها یکسان نیست دارای محصولات جانبی مانند

مولکول آب هستند یعنی وقتی مونومرها به هم متصل می شوند یک مولکول آب هم تولید می شود. به گروه اول پلیمرهای افزایشی و به گروه دوم پلیمر های تراکمی می گویند.

4) پلیمر های مصنوعی دارای مزایایی هستند از جمله:

دچار خوردگی نمی شوند

شکل پذیر هستند )معنی پلاستیک(

سبک هستند

عایق حرارتی و الکتریکی هستند

نسبت به الیاف طبیعی ارزان تر هستند

5) پلیمر های مصنوعی دارای معایبی هستند از جمله:

به راحتی در طبیعت تجزیه نمی شوند

خیلی سریع آتش گرفته و در هنگام سوختن بخارات سمی بسیار خطرناکی ایجاد می کنند

کیفیت و خواص الیاف طبیعی را ندارند مثلا یک لباس نایلونی کیفیت یک لباس پشمی را ندارد

6) همه پلیمرها درشت مولکول هستند ولی همه درشت مولکول ها پلیمر نیستند.

انواع پلیمر:

1-  پلیمر طبیعی:

«پشم، پنبه، ابریشم» که از گیاهان و جانوران به دست می آید.

2- پلیمر مصنوعی:

«پلاستیک، نایلون، پلی اتین و ...» که از نفت ساخته شده است.

سلولز:

هر مولکول از تعداد بسیار زیادی اتم ساخته شده است و این مولکول سلول گیاهی درشت هستند.