با نزدیک شدن نوروز ١342 امام خمینی در اعتراض به سیاست های رژیم پهلوی اعلام عزای عمومی کرد؛ دیگر مراجع و علما نیز، از او پیروی کردند. دوم فروردین ماه، در جریان برگزاری مراسم عزاداری شهادت امام صادق (ع) نیروهای ساواک و کماندوهای (شاه)، در لباس غیر نظامی به مدرسه فیضیه قم حمله کردند و عده ای از روحانیان را به شهادت رساندند و یا زخمی کردند. سربازان رژیم شاه در حمله به مدرسه فیضه، درهای حجره ها را شکستند و قرآن ها و کتاب ها را پاره کردند و به بیرون ریختند .آنان حتی به مجروحان بستری شده این ماجرا در بیمارستان قم نیز حمله بردند و آنها را در بیمارستان دستگیر کردند. هدف رژیم از یورش به مدرسه فیضیه ایجاد ارعاب و وحشت بود. هم زمان با فاجعه مدرسه فیضیه قم، رژیم شاه به مدرسه طالبیه تبریز نیز حمله کرد و چند تن از مردم در این حادثه مجروح و شهید شدند. بعد از فاجعه قم و تبریز، امام خمینی طی اعلامیه ای اظهار داشت: ناراحت نشوید. مضطرب نگردید. ترس و هراس را از خود دور کنید. دستگاه حاکمه با ارتکاب این جنایت، خود را رسوا و مفتضح ساخت و ماهیت چنگیزی خود را به خوبی نشان داد ... ما پیروز شدیم. ما از خدا خواستیم که این دستگاه ماهیت خود را بروز دهد و خود را رسوا کند.