نمونه سوالات تستی فصل 9 فارسی دهم همراه با جواب تشریحی

هر جا به کار صورتگری در می‌ماند: هر جا که در کشیدن نقاشی ناتوان می‌شد

صورت از او چیزی می‌طلبید: از نگاهش پیدا بود که چیزی می‌خواهد.

معلم نقاشی مرا خبر سازید: به معلم نقاشی من بگویید.

لب را به اشاره صورت داد: به سرعت لبش را کشید

همچون مروارید در دل صدف کج و کوله‌ای سال‌ها بسته ماند.

مسلماً اگر درها را به رویش نبسته بودند، شاید وضع جور دیگری بود.

خواب که از چشمم پرید، تازه فهمیدم که در زدن میراب نیست و شستم خبردار شد.

در چشم او که خود چشم زمانۀ ما بود، آرامشی بود

راهب، ضعیف و باریک میان بود و وقتی بیلش را به زمین فرو می‌برد و اندکی خاک برمی‌داشت به دشواری نفس می‌کشید.

نگاهش آرام و حرکاتش و زندگانی‌اش بی‌تلاطم بود و خیالش تخت.

خانه را اجاره می‌دادند یا به کسی می‌سپردند و از قند و چای گرفته تا تره‌بار و بُنشن، همه را فراهم می‌کردند

ای فرزند حلالت نکنم که مطربی و مسخرگی پیشه سازی که «همه قبیلۀ من عالمان دین بودند.»

۲

۳

۴

۵

یک

دو

سه

چهار

بیا تا در می صافیت راز دهر بنمایم / به شرط آن که ننمایی به کج طبعان دل کورش

ز سخن چینان ملالت‌ها پدید آمد ولی / گر میان همنشینان ناسزایی رفت رفت

پند حکیم محض صواب است و عین خیر / فرخنده آن کسی که به سمع رضا شنید

واعظ شحنه شناس این عظمت گو مفروش / زان که منزلگه سلطان دل مسکین من است

جندین سر و پای نازنین از سر و دست   /   از مهر که پیوست و به کین که شکست

ز چشمش فتنه بیدار است و چشمش   /   چو بختم روز و شب در عین خوواب است

نوروز شد و جهان برآورد نفس   /   حاصل ز بهار عمر ما را غم و بس

بستم دم مار و دم عقرب بستم   /   نیش و دمشان به یکدیگر پیوستم

سوگند به صف‌های پی در پی

سوگند به فرشتگان

سوگند به فرشتگان صف در صف

سوگند به صف‌های درهم

خودمانی بود، اما گاهی ظاهرسازی هم می‌کرد

از ما فاصله داشت، ولی ریاکار نبود

از ما فاصله می‌گرفت و ظاهرسازی می‌کرد

همیشه خودمانی بود و ظاهرسازی نمی‌کرد

ترساننده، شیفته، نامه‌ی کوچک، برآمدگی پشت پای اسب

شجاع، آفریننده، مقرّری، برآمدگی پشت پای اسب

ترسناک، حریص ، مقرّری، میان دو کتف

شجاع، آزمند، نامه‌ی کوچک، میان دو کتف

سخن را سر است ای خردمند و بن / میاور سخن در میان سخن

ز دیده خون بچکاند فسانه‌ای حافظ / چو یاد وقت زمان شباب و شیب کند

می‌ خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار / این موهبت رسید ز میراث فطرتم

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست / گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

سیدعلی موسوی گرمارودی – حافظ – علی اسفندیاری

سهراب سپهری- حافظ – نیما یوشیج

سیدعلی موسوی گرمارودی – نظامی – نیما یوشیج

سهراب سپهری – نظامی – علی اسفندیاری

حرف‌های زيادی برای گفتن داشت

زياد تمرين كرده بود

مشكلی داشت

علاقه‌ای به اين كار نداشت

تحمل آن همه رفت و آمد را نداشت، به خصوص در چنان معیشت تنگی: سختی زندگی در خانۀ کوچک

هرگز جانوری جز از پهلو نکشید. خلف صدق نیاکان هنرور خود بود: سبکی مخالف نیاکان خود داشت.

بنشن و دوا درمان، همه را فراهم می‌کردند و راه می‌افتادند، درست همچون سفری به قندهار: مجهز و آمادۀ سفر

نقش بندی‌اش دلگشا بود و رنگ را نگارین می‌ریخت: مهارت در نقشه کشی

سرعت نقاشی کردن معلم

حیوانات را بسیار دوست می‌داشت

هنرمندی معلم

جذابیت نقاشی معلم

یک مورد 

دو مورد 

سه مورد

چهار مورد 

آن وقت که این انجم و افلاک نبود / این آب و هوا و آتش و خاک نبود

یا رب تو مرا توبه ده و عذر پذیر / ای توبه‌ده و عذرپذیر همه کس

چرخ و مه و مهر در تمنّای تواند / جان و دل و دیده در تماشای تواند

بر طاعت و خیر خود نباید نگریست / در رحمت و فضل او نگه باید کرد

دو تا، دو تا

دو تا، سه تا

چهار تا، دو تا

چهار تا، سه تا

هر جا به کار صورتگری در می‌ماند: هر جا که در کشیدن نقاشی ناتوان می‌شد

صورت از او چیزی می‌طلبید: از نگاهش پیدا بود که چیزی می‌خواهد

معلم نقاشی مرا خبر سازید: به معلم نقاشی من بگویید.

لب را به اشاره صورت داد: به سرعت لبش را کشید

خاطره نگاری: کلاس نقاشی

حسب حال: پیرمرد چشم ما بود

سفرنامه: سفر به بصره

زندگی نامه: از آموختن ننگ مدار