آرایه ها، زیورهای کلامی است که سخن را بدان می آرایند تا زیبا و جذاب و اثربخش باشد .
آرایه های ادبی را به دو بخش تقسیم کرده اند :
الف : علم بدیع
ب : علم بیان
علم بدیع :
بدیع در واژه به معنی تازه، نو و نوآورده است و در گستره ی زبان، علمی است که از آرایه های ادبی سخن
می گوید. آرایه ها زیورهایی است که سخن را بدان می آرایند.
علم بدیع (آرایه های ادبی) بر دو گونه است:
الف- بدیع لفظی (آرایه های لفظی، صناعات لفظی)
ب- بدیع معنوی )آرایه های معنوی، صناعات معنوی (
الف) بدیع لفظی:
به آن دسته از آرایه های ادبی گفته می شود که از تناسب آوایی و لفظی میان واژه ها پدید می آید.
مانند: واج آرایی، سجع، ترصیع، جناس و اشتقاق
ب) بدیع معنوی:
به آن دسته از آرایه های ادبی گفته می شود که بر پایه ی تناسب های معنایی واژه ها شکل می گیرد.
مانند: مراعات نظیر، تناقض، عکس، تلمیح، تضمین، اغراق، حسن تعلیل، ارسال المثل، تمثیل، اسلوب معادله و
ایهام.