به معنی جواهر نشاندن است و در اصطلاح ادبی، هرگاه اجزای یک بیت یا عبارت، نظیر به نظیر، در وزن و واج آخر مشترک باشند (سجع متوازی) آرایه ی ترصیع پدید می آید.
مثال 1 : ای منّور به تو نجوم جلال .\. وی مقّرر به تو رسوم کمال
ای منّور به تو نجوم جلال .\. وی مقّرر به تو رسوم کمال
مثال 2 : برگ بی برگی بود ما را نوال .\. مرگ بی مرگی بود ما را حلال
توضیح: همه ی این سجع ها با یکدیگر هم وزن و هم قافیه است.
نمونه های دیگر:
1 -ای کریمی که بخشنده ی عطایی و ای حکیمی که پوشنده ی خطایی (خواجه عبدالله انصاری (
2 -بدان خدای که این افلاک را بر پای داشت و این املاک را بر جای (قاضی حمیدالدین بلخی (
3 -باران رحمت بی حسابش همه را رسیده و خوان نعمت بی دریغش همه جا کشیده (سعدی)