همواره نیازمند منابع درآمد پایدار و مطمئنی بودند و در واقع اقتدار و عظمت حکومت ها بستگی به منابع مالی و موجودی خزانه ی آن ها داشت.
عمده ترین منابع درآمد حکومت در دوران ایران باستان
عبارت بود از: انواع مالیات ها شامل مالیات کشاورزی و دام، مالیات پیشه وران و مالیات سرانه؛ عوارض گمرکی، حمل و نقل و راهداری و حقوق بهره برداری از معادن و جنگل ها.
عوامل سیاسی و مدیریتی و اقلیمی.
در زمان هایی که صلح، آرامش و امنیت حکم فرما بود و زمامدارانی لایق و کاردان حکومت می کردند، فعالیت های اقتصادی شرایط خوبی داشت و مردم با خیال آسوده به کسب و کار می پرداختند و از حداقل امکانات برخوردار بودند؛ اما در دورانی که حکومت مرکزی ضعیف و آشوب و نا امنی فراگیر می شد و یا دشمنان خارجی به ایران هجوم می آوردند اوضاع و شرایط اقتصادی به هم می ریخت و رونق و آبادانی از بین می رفت.