گوارش در روده باریک:

کیموس به تدریج وارد روده باریک میشود تا مراحل پایانی گوارش در آن و به ویژه در ابتدای آن، که دوازدهه نام دارد، انجام شود. مواد شیره روده، لوزالمعده و صفرا که به دوازدهه میریزند به کمک حرکات روده، در گوارش نهایی کیموس، نقش دارند.

حرکت های روده باریک:

حرکت های روده باریک، علاوه بر گوارش مکانیکی و پیش بردن کیموس در طول روده، آن را در سراسر مخاط روده می گستراند تا تماس آن با شیره های گوارشی و نیز یاخته های پوششی مخاط، افزایش یابد.

شیره روده:

یاخته های پوششی مخاط روده باریک علاوه بر ماده مخاطی، آب و یون های مختلف از جمله بیکربنات، ترشح میکنند. گروهی از این یاختها آنزیم های گوارشی دارند.

صفرا:

یاخته های کبد (جگ)، صفرا را میسازند. صفرا آنزیم ندارد و ترکیبی از نمک های صفراوی، بیکربنات، کلسترول و فسفولیپید لسیتین است. صفرا با فاصله کمی بعد از ورود کیموس، به دوازدهه میریزد و در گوارش و ورود چربی ها به محیط داخلی، نقش دارد. صفرا در دفع برخی مواد، مانند بیلیروبین (ماده ای که از تخری هموگلوبین گویچه های قرمز در کبد به وجود می آید) و کلسترول اضافی نیز نقش دارد.

سنگ کیسه صفرا:

گاهی ترکیبات صفرا مانند کلسترول، در کیسه صفرا رسوب میکنند و سنگ کیسه صفرا ایجاد میشود. میزان کلسترول در صفرا به میزان چربی غذا بستگی دارد. افرادی که چند سال رژیم پرچربی داشته باشند، بیشتر در معرض تولید سنگ صفرا قرار دارند. سنگ، مجرای خروج صفرا را میبندد و درد ایجاد میکند. بیلیروبین در خون افزایش مییابد و در بافتها، زردی (یرقان) پدید می آید.

شیره لوزالمعده:

غده لوزالمعده در زیر و موازی با معده قرار گرفته است و انواع مواد را ترشح میکند. آنزیم ها و بیکربنات لوزالمعده از راه مجرایی به دوازدهه میریزند. لوزالمعده، آنزیم های لازم برای گوارش شیمیایی انواع مواد و تبدیل بسپارها (پلیمرها) به تکپار (مونومر) واحدهای سازنده بسپارها را تولید میکند.

پروتئازهای لوزالمعده به شکل غیرفعال، ترشح میشوند. تریپسین، پروتئازهای دیگر را نیز فعال میکند. لیپاز و آنزیمهای تجزیه کننده کربوهیدرات های لوزالمعده از جمله آمیلاز، گوارش شیمیایی چربی ها و کربوهیدرات ها را در روده باریک، انجام میدهند